πεθύμησα τα άγρια συμπόσια
τις απολαύσεις που είχαν
φαί, κρασί, κουλτούρα, σεξ
πεθύμησα τα πλούσια εδέσματα
τα αλμυρά ορεκτικά τα νώγαλα
σταφύλι, ρόδια, κούμαρα
μούρα της Αλεξάνδρειας
σύκα ξερά, σταφίδες
που φέρνουν όνειρα γλυκά
πεθύμησα τις δυναμωτικές τροφές
για το αφροδίσιο σφρίγος
χταπόδια, σαλιγκάρια, αυγά
σούπα από πέρδικα
αυγοτάραχο και εξαίσιο ταραμά
ψητό κρεμμύδι και θυμάρι Υμηττού
ρίγανη της Τενέδου
ρεπάνι της Μαντίνειας
χέλια της Κωπαίδας ερίφια της Μήλου
κάρδαμο της Μιλήτου
της Σκιάθου κέφαλο και σμέρνα του Σικελικού
ψάρια από τον Ελλήσποντο και τεύτλα των Θηβών
στρείδια και γουρουνόπουλα από τις Συρακούσες
ροφό αιολικό δοντά σερβιρισμένο ολόκληρο
στα κάρβουνα ψημένο και Χιώτικο κρασί γλυκό
απ’ τους νοτιάδες που φυσούν την εποχή του τρύγου
πεθύμησα την υγρασία των λουτρών
τα δάφνινα στεφάνια
τις κούπες που υψώναμε κάνοντας ιερές σπονδές
στον Διόνυσο, στον Πάνα
πεθύμησα τους στίχους του Αρχίλοχου
μέσα σε κείνη την αχλή του μεθυσιού
τη λύρα τη λυτρωτική τ’ αθώα κροταλίσματα
του μυστικού τυμπάνου
πεθύμησα τα υγρά αγριομούνια
που για τα όργια των θνητών
μονάχα ήταν πλασμένα.
Αντώνης Αντωνάκος
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 