φέρτε μου τα σκυλιά, φέρτε μου τους αγγέλους
όλα βυθίζονται, όλα καρατομούνται
καθώς τα έλκει ο γκρεμός, καθώς σα το κογχύλι
στάζουνε τα χείλη της Αβύσσου
όπως δοξαστικά χτυπούνε τις φτερούγες τους
όπως σφαδάζουν τα κορμιά
όπως του Σαλβαδόρ η Αφροδίτη
της ηδονής η αγία συρταριέρα
χωρά πετσιά και τάματα
και τα λυγρά ψηφιδωτά, τις αστραπές
τη φούγκα του θανάτου
χωρά το σπέρμα την κραυγή
τις αφρισμένες χαίτες
τις μυρουδιές απ’ τα χαμάμ
τις μύγες, τις πεινασμένες τις γραφές
που τις βυζαίνουν χείλη τρυφερά
τα φλογερά βυζιά που στρογγυλέψαν
ωσάν χελιδονοφωλιές
σαν Ήπειρος περίλαμπρη με ζοφερό κλαρίνο
Ω! έθνος σπάσε τους ανδριάντες σου
γκρέμισε τις αψίδες
μονάχα Θερμοπύλες των μηρών
μονάχα χνούδι
Αντώνης Αντωνάκος
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 