Κρυφά μπήκα στην πόλη

Κρυφά μπήκα στην πόλη
την τζίφρα μου να βάλω με μολότωφ.
Δοκίμια είχα και σονέτα
στο σακίδιο
και του Αρχίλοχου ένα δίστιχο στα χείλη.
Να το πετάξω εκεί ωσάν προκύρηξη
να γίνει πρωτοσέλιδο
να κρεμαστεί στο Σύνταγμα
στα σύρματα με ωραία μανταλάκια
να το πυρώσει ο ήλιος στα περίπτερα
να το διαβάσουν οι περαστικοί
στο εισιτήριο να το γράψουν κοπελίτσες.

Το θέαμα σκέφτηκα το βράδυ
θα το δούνε στις ειδήσεις
θα το ρουφήξουν συσκευές με τις κεραίες τους
θα το αναγγείλουν από στήθους
ξανθές παρουσιάστριες
με ωραία χαϊμαλιά και ασορτί κονκάρδα.

Από το ράδιο
καλόγριες θα τ’ ακούσουνε
ρουφώντας sprite απ’ το μαύρο καλαμάκι τους
τρώγοντας λειτουργιά
ρίχνοντας
στριφτές τσιμπιές
στο σώμα του Κυρίου.

Νοικοκυρές που σιδερώνουνε κιλότες
θα κουνήσουν το κεφάλι
κατά διαόλου πάει ο κόσμος
ο θεός να μας φυλάει.

Παιδάκια πάνω στο χαλί
παλεύοντας με πλαστικά παιχνίδια
με του ματιού την άκρη θα το δουν
το θέαμα
τα γιοταχί να καίγονται
εις την οδό Στουρνάρη. 

Κι έπειτα με την αιώνια τύφλα τους οι αστοί
θα δουν διαφημίσεις
σερβιέτες, πάνες για μωρά
ουίσκια, τζίπ αρρενωπά
αφρόλουτρα σε μπούτια να κυλούν
ν’ αδειάζουν τα μπουκάλια πάνω τους γυαλιστερά κορίτσια
γλυκά, γλυκά να ψιθυρίζουνε

λουστείτε μην το πιείτε!