Αίματα κι ανεμώνες

 

Αχ! πως βόσκεις άγριους οργασμούς
γονατιστή γυναίκα
στη ράχη πάνω της φωτιάς
λάγνα εμβατήρια στάζοντας
και γλαύκες ηδονές οι αβάφτιστες θηλές σου.

Κι η μήτρα σου
του έρωτα λαχταριστό σφαχτό
ανάποδα, απ’ το τσιγκέλι του κορμιού
αίματα κι ανεμώνες, χύνοντας
μέσ’ το βαθύ λαρύγγι του θανάτου

το χαίρε Μαρία
τα υγρά
το άνευ ορίων, άνευ όρων
ψάλλοντας
τα ωσαννά του πόνου.