Σονέτο

ερως, αψέντι της ζωής, μεταλαβιά θανάτου

 

Σε σταύρωσαν γυμνό κορμί!

Ακούμπησες τη φλόγα στο καμίνι

κι άνθησες φρέσκο γιασεμί

λέξεις, κραυγές κι οδύνη.

 

Τ ’αγκάθια που σε τρύπησαν

χαράσσοντας τον κόρφο

λουλούδια που σε στόλισαν

και ξεχειλίζουν πόθο.

 

Ανάσταση γλυκιά, κόκκινο ρόδι.

Του έρωτα σε σφίγγει η θηλιά

καθώς σκυλεύει ο άτιμος το ξόδι

 

και υφαίνει οργασμό, σφαδάζει

γλείφει με λύσσα τα βυζιά και το θεριό

ο χάροντας τυφλώνεται, λουφάζει.