είναι το ντερμπι αιωνίων και μη
απο δεύτερο χέρι στιχάκια και συλλαβές
καθώς η μούργα χνωτίζει το κορμάκι
αλβανού που, περιμένει να πάρει
μια βράση ακόμα η ελιά, που περιμένει
τα κέρματα να κουδουνίσουν ξανά
να μαζέψει λεφτά για εμβόλια
να στήσει αυτοάμυνες και μπετά
στο Δυράχιο να οργανώσει δουλειά
μαγαζάτορας πια, εστιάτωρ περιμένοντας
την πρώτη του αγάπη να’ρθεί
κάτω απο ταπετσαρία υγρή με βουνά
σε λιβάδι με παπαρούνες και
ν’ ανοίξει τη φούστα ανάερη
να του δείξει πως τον περίμενε
τόσα χρόνια σπο μέσα γυμνή.