κυλιέσαι στο στρώμα στο χορτάρι στα σανίδια το μέλι σου στ’ άγρια σκέλια σου γλείφω σαν αρκούδα σαν το τέλος του κόσμου να πλησιάζει σαν να νιώθω τον ήλιο να με βαράει κατακούτελα σα να γράφω δύσκολα και ξεροκέφαλα σα να μην έχω τι να την κάνω τη μία και μοναδική άγρια και πολύτιμη ζωή μου