χνώτα και φτερά

είναι τρομαχτικό πράγμα ο τρόμος ή μας φαίνεται; καθότι, αυτό που κάνουμε όλο κι όλο όταν τρομάζουμε είναι, να βλέπουμε αυτό που λέγεται, όπως στο βωβό σινεμά παράγεται μέσα μας μια ασύδωτη αντίφαση όρων, ένα είδος άγρυπνης γοητείας που μας καρφώνει στη σκηνή αφού, ότι σβήσει θ’ αφήσει τέφρα κι όποια δεινά κάποτε θα τελειώσουν μα, θα μείνει πίσω το τρισάγιο να θυμίζει πως τα δεινά υπήρξαν και θα ξαναυπάρξουν και το θλιβερό απόσταγμα που θ’ αφήσουν είναι μια σκελίδα δηλητήριο που θα νοστιμίζει το βίο με σπουδαία έργα και ταλέντα που θα δαιμονίζουν κάθε φορά αρχονταρίκια κι ακαδημίες αφήνοντας στους γλωσσικούς αποχυμωτές των λαών στιχουργικά κουκούτσια και σχολικές ανθολογίες