Στο γενικό μπάχαλο που υπέστη το κράτος
βάλε και την ξενόφερτη βασκανία. Τις στάνες
που ισοπεδώσανε οι μπουλντόζες του εκοφίν.
Τα εκλεγμένα σκουμάδια που συνομιλούν διεθνώς
με τα προφίσιενσι και τις άλλες δεξιότητες
που τους προίκισε η φιλελεύθερη πατρίς.
Τα μαγκωμένα ελληνικά στα τραπεζώματα.
Τη σκοτοδίνη απ’ τα υπερούσια πλακομούνια
τις υποσχέσεις κάτω απ’ τις αγιάτρευτες φεγγαρίλες.
Βάλε την πυρκαγιά της μεσαίας τάξης
ν’ αποσύρει το ζάσταβα και να ταιριάξει
στα φιγουρίνια του αστού κάνοντας λάντζα σπουδάζοντας
παιδιά υπογράφοντας δάνεια ρουφώντας φώσφορο
γραμματοσειρές από αμοντάριστα πλάνα
και βραζιλιάνικες σειρές. Βάλε τη διανόηση
Που κολοτρίβεται με τον πρόεδρο
και την προεδρίνα γράφοντας ολημερίς
μπαταρισμένα αρθράκια κι άλλα
ζυγιασμένα και γλυκάρμυρα για τον έπαινο
των σοφιστών και της ακαδημίας τη λιακάδα.
Βάλε τις μπύρες που στραγγίζουν οι οικοδόμοι
μετά τη δουλειά για να σβήσουν ένα
χιλιοστό ταλαιπωρίας απ’ το σακατεμένο πετσί.
Βάλε την λεπτεπίλεπτη προβατίλα
του φανατικούλη που ελπίζει στο προπό
και τον παράδεισο βάλε το ένα δολάριο
μεροκάματο στις τρίτες χώρες τις γαλαρίες της Χιλής
με τους πλακωμένους δούλους να ρεκάζουν την
εθνική τους χλαπάτσα μισότρελοι και μισοπεθαμένοι.
Βάλε τις ιερές συμμαχίες και τα κουφάρια και
το αλτσχάιμερ που έρχεται με τα χίλια να φαλκιδεύσει
τα αισθήματα και τους απείραχτους λοβούς
που απόμειναν στα φτωχά μας κορμάκια.
