Τις αλήθειες τις παραμιλάς στον ύπνο
και τις ξεχώνεις όπως η δυνατή βροχή
τις αδύναμες ρίζες.
Βλέπω σανίδες πεταμένες στο χώμα.
Αποκάτω υγρασία λάσπη και σκουλήκια.
Χνάρια απ’ τις κότες
και τον πετεινό να φεύγει πηδηχτά πάνω στο μουσκεμένο σανό
όπως το πετυχαίνει η ποίηση.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 
Λατρεμένο κι αφιερωμένο σε έναν «αληθινό άντρα» που γνώρισα κάποτε…ή μήπως ήταν δύο?? χμ…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!