Δεκάρικη ωδή στην εγνατία οδό

Να περνάς μ’ εκατόν ογδόντα πάνω απ’ τα Γρεβενά
ξεφτιλίζοντας τον κινητήρα λιώνοντας στο σιντί
τον Γκούσταβ Μάλερ και τον Σέμπεργκ του τριάντα
τον ήχο νιώθοντας της παρακμής και της πτώσης.
Να προσπερνάς σα διαβολεμένη χίπισσα που
ανεμίζει τα φουστάνια της, διπλές νταλίκες και
λεωφορεία του καπή, με τα ηχεία να κοσκινίζουν
πιάνα τζάζ και φλάουτα εν χορώ περιγράφοντας
μικρά φτωχά πρόβατα που ξεστρατίσανε ή τον
Άλφρεντ Κάζιν να απαγγέλει προφητείες για το
μέλλον της Αμερικής. Ταχύτητες αλλάζοντας
στήνοντας αυτί στο μουγκρητό της μηχανής
δοξάζοντας τον άκρατο φουτουρισμό την
έκσταση να μη φοβάσαι τίποτε παρά μόνο
το φόβο.