Αγναντεύει βουνά και χαράδρες
και την τριφηλή ουσία στα μάτια
γυναικών πουν τον αγκάλιασαν
σφιχτά αρμολογώντας τη ζωηράδα
του με την αδημοσίευτη ποίηση
που τους ψιθύριζε στα σκοτάδια.
Τα μεροκάματα που τον πότισαν
ιδρώτα τις φωνούλες που τον
ζαχάρωσαν τα συνάχια τις
γρίπες. Αγναντεύει χώρες που
κοχλάζουν τα βουνά της Αλβανίας
τον άνεμο που φυσά στα μπούτια
ανάμεσα της αγαπημένης που δεν
γνώρισε και τη βροχούλα που
μαστιγώνει τις ωτοστράτες της γης.
Περιμένουν όλοι μιαν ηγερία
παλαιού πάθους να τους κλείσει
τα μάτια σε κάποιο καφέ εκεί
που στεγνώνουνε σε μια τυχαία
λιακάδα από κείνες που συντονίζουν
ανασούλες και μελαγχολίες.
Περιμένουν να μαντέψουν
τάχα ποια είν’ αυτή που
ξύνει αλύπητα παλιές πληγές
και κάνει περασιές με το
δρεπάνι της και τα σημάδια
που δεν σβήστηκαν απ’ τον κόρφο
το ίδιο μορφονιά και δοκιμασμένη
στα δύσκολα. Με τα χεράκια στην
υγρασία. Περασμένη από καταχνιές
και δώματα όπου ανταλλάχτηκαν
υποσχέσεις και στέγνωσαν φιλιά
απορφανίζοντας την ηδονούλα
της στιγμής.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 