Επιμύθιο τάματος

Ταμένοι είμαστε κάποιοι ζωντανοί
να μερεμετίζουμε αδρά, νοσταλγία
και χνώτο προσομοίωσης ηδονούλας
στα ριζά θηλυκιάς μεγαλομάτας
που εξασκήθηκε νωρίς στο άγνωστο
και το συντακτικό των οργασμών
από σκονάκια αιρετικών κι από
Χαρμίδεια στίξη αρσενικού καβάλου.
Καταπώς κοχεύει ο ήλιος σχισμές
και σκοτάδια και ζυμώνει ελόγου του
ουρλιαχτά τ’ ανάσκελα ξαπλωτός
στον κάμπο βαθιά μπήγοντας τις
αχτίνες του στ’ αραποσίτι που
εφύετο στα σκέλια της για να τη
μαγαρίσει με πνοή ζωής και
νέα φωτόνια. Για να κραυγάσει
νυν και αεί το πυρωμένο είναι της.

Συνεισφορά στη θεωρία των πάντων

Πολλοί εύχονται να σβήσουν
όταν τα πάντα γύρω θα είναι
φωτεινά κι η γη φρέσκια για το
φτυαράκι. Την ώρα που σε κάποια
γκούντις θα καθρεπτίζονται
μπεμπούδες σιάχνοντας το μαλλί
τσιμπολογώντας πατάτες τηγανητές
και στίχους ρομαντικών που
τους αφομοίωσε το κατεστημένο.
Πάνω σε λαδόκολλες και πλαστικά
ποτηράκια δίπλα σε αναψυκτικά
και λύσσα εχέμυθη ρουφηγμένη
σαν μυξούλα προς τα μέσα αφού
ο ιδιώνυμος λιπαντής των στίχων
δεν κατάφερε έξαψη παρά μονάχα
ανακάτεψε πόνο και ηδονή, καύλα
και φόβο χτίζοντας πένθος στα
ζεστά κορμάκια. Να σπαρταρούν
ως το ύστερό τους βλέμμα ώσπου
να γίνουν σκύβαλα χαμένα οριστικά
απροσδιόριστα κι ανούσια μες την
ανώδυνη κι αέναη αποσύνθεση
των πάντων.

Παλλακίδα

Παλλακίδα, εσύ που απέχεις απ’ τα κοινά και
δίνεσαι με ακάλυπτους μηρούς στη δίνη
γεγονότων, που ορίζουν άλλοι σύννοες
Γότθοι χιλιαστές ανελέητοι στην παραχάραξη.
Παπαδαριό κάποιας ιερά μονής μεταμορφώσεως
σαρωτικής με το φραγκμέντο της γύμνιας
να ιστορείτε ανελλιπώς από χείλη ηγούμενου
λάτρη μοιχείας του Οδυσσαίου κύκλωπα
με βυζαντινισμούς και βάραθρα κηρύγματος
μυστριά που δούλεψαν κορμάκια φαρμακωμένα
ψηλαφίζοντας αγιογραφίες χωρίς αιδοία και
φαλλούς και αυτοσχέδια τρέλα του καλλιτέχνη
χάροντα που κατηχεί οργανοπαίχτες και
πενταδάχτυλες αφές στα ζουμιά
του λάκκου μιανής.