Όταν αρχίζεις το ποίημα μ’ εκείνο το θα’ ρθει καιρός…..
και τα λοιπά μελλοντικά άχαρα για να κάνεις
πάσα στα αναγνωστικά και τις μαραμένες στα
δημόσια λύκεια, τις όσες αφημένες να αναλύουν ορφάνιες
και δυστυχίες μπανάλ σε αργοσάλευτους γόνους
που στέλνουν μηνύματα φορτίζουν κινητό ξύνουν
τα νυμφαία τους, κρατώντας άμυνες στην αρχαία
σκουριά τα γένια και τα χτένια του παπούκα που
έχτισε γενιά γκρίνιες περήφανες ιδέες απαγγελίες
σε αυλές με τσιμέντο νομάρχες κι ευσυγκίνητους λοκρούς
που δακρύζουν στη θέα βυζιού ή σημαίας.
Όταν αρχίζεις το ποίημα με το θα’ ρθει καιρός που θα…..
ξεβγάζεις από πάνω σου ευθύνες αλήθειες οργάνωση
διαλεκτική πληγές. Φινίρεις με ποιητική αδεία
τις αντιφάσεις σα να στοκάρεις τις ρωγμές σπιτιού
ετοιμόρροπου.