Πανταχού παρόν

Γράφω σημαίνει παλεύω πάντα ν’ αποκτήσω τη μαγική ικανότητα να μεταμορφωθώ σ’ ότι αρέσει στην αγαπημένη μου.

Οι παλαβοί όλο και κάτι θα καταστρέφουν. Ο Γιαννούλης Χαλεπάς κατέστρεφε τα μάρμαρα της Τήνου. Ο Θεόφιλος βρόμιζε τους μουσαμάδες και τους τοίχους της Μυτιλήνης.

Υγρασίες και συνάχια μεθοδικά με γερνάνε. Στο χάος με παν και τους κοπτήρες μιανής όμορφης αμείλικτης γης.

Άπατρις ο χάροντας. Γι’ αυτό ευλογάω τις όμορφες.

Ο αχνός της φασουλάδας στο τζάμι της κουζίνας κι η αχαλίνωτη λαχτάρα για τα θηλυκά.

Όταν γιατρεύεται κανείς απ’ τη μανιακή φροντίδα των δημιουργημάτων του τότε πεθαίνει σωστά και για πάντα.

Η εκκλησία είναι ο οίκος ανοχής της πνευματικής αναπηρίας.

Τόσες επινοήσεις για να δώσουμε όγκο στις αφηρημένες έννοιες. Και τόσες αφηρημένες έννοιες για να δώσουμε αξία στις επινοήσεις.

Όμορφες νεαρές Ρωσίδες της επανάστασης που τα βυζιά σας ήταν κάποτε χειροβομβίδες και τα κορμάκια σας ναρκοπέδια.

Τα βραβεία κολάζουν τις φιλοδοξίες.

Αυτός που πεθαίνει μέσα σε ένα κορεσμό δόξας ανασταίνεται μέσα σε μια άβυσσο απελπισίας.

Να κατασταλάξεις εκεί που αστράφτει και βροντάει. Σε μια γυμνή που’ χει σκεπάσει το δασάκι της μ’ ένα ανοιχτό βιβλίο.

Ελέησον με που ανάμεσα στους μηρούς σου βρέθηκα να πάρω μεταλαβιά.

Να ριγείς ακατέργαστος στα πρανή του σφύζοντος αιδοίου.

Το Εγώ στον έρωτα διαπομπεύει την καύλα.

Αναλαμβάνω την ευθύνη της μίμησης του εαυτού μου.

Αυτός ο σπινθήρας που βγάζουν τα κορμιά σαν τσακμακόπετρες όλο βία και ποιητική τόλμη.

Ο έρωτας το παιχνίδι που παίζεται στην περιοχή των ορίων. Άνευ ορίων άνευ όρων.

Όταν χορτάσει ο μικροαστός, αναρχίζει σφόδρα, τόσο που διακυβεύει το φαί των άλλων.

Κόσμος εύθραυστος σαν παιδί κι απελπισμένος σα γέρος.

Αιδοία εσείς, αχθοφόροι της δημιουργίας!