Τόσες κλάψες και παράπονα
και αδικίες και χαδάκια που καταστρώσανε
τέκνα σπουδαγμένα με μυαλό κομπιούτερ
κι έκθεση αλφάδι με το μέσο όρο.
Αδερφοσύνες και δόξες και μύθοι
με τη σέσουλα. Αλλοδαπές φιξαρισμένες
αγάπες. Αγία ιδιωτική πρωτοβουλία
στην επιδερμίδα της. Όλο κραιπάλες
και κρεμούλες στο δέρμα για ν’ απογειώσουν
τη ζούρλια του σερνικού που ευλογάει
τα γένια του. Για να δαιμονίσουν την ποίηση
που παίρνει ανάποδες κάθε φορά
που τριχωτά τσογλάνια με το χρυσό
μπρασελέ της ακαδημίας της χαϊδεύουν τα μπούτια.
Τη δεξιοτεχνία της εκθειάζοντας στην υποταγή.
Το γλείψιμο στις ξεπλυμένες μωρούδες
του ιδρύματος Λαμπράκη και τα λοιπά μουσεία
της Συγγρού που μπαλσαμώσανε τις καύλες
για να’ χουν οι αστοί αποκυήματα πολιτισμού
τρελούς αυτόχειρες σκοτωμένους
που γράψαν κάποτε γιατί
δε μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 