Βουκολικόν άσμα

Ενώ ο λαός πατικώνεται κι αφιερώνει
αυτόχειρες, περήφανα γηρατειά
και νιάτα κουρασμένα
στις ευρωπαίες αδηφάγες κόρες
που έγιναν εσχάτως αγορές
κι ενσαρκώνουν το δαιμονικό
που δεν παλεύεται αφού
η μέγα νεωτερική επινόηση εξ Αμερικής
ήτο η εξίσωση του καλού και του κακού
του μαύρου και του άσπρου
κι η αμέριστη καύλα
να γίνει η υφήλιος ολάκερη
νιού γιόρκ άγρυπνη
με γυάλινους μπαλτάδες
και καμπινέδες μαυσωλεία
κομψό τερατουργείον απληστίας
πάμφωτο εργοστάσιο
μεταλαβιάς καινοτομίας
πλαστικού
και φωσφορίζουσας λαγνείας
για να κρατιούνται οι κτήσεις σκόρπιες
κι οι ωραίοι πεζοναύτες
να χύνουν τέρμα θεού
σκουριασμένο σπέρμα
σε σκοτωμένα κορμάκια
αλλόγλωσσα αλλόθρησκα
κι αλλοεθνή
ολίγη ροκ κουλτούρα
ενσταλάζοντας στους άπιστους
βίντεο-γκέιμ οργασμό
δεξιοτεχνία, αυτοματισμό
εμπνέοντας κάτι
νευρωτικές μεταφράστριες
της ημεδαπής
να γλείφουν εις το διηνεκές
υποτροφίες για γλωσσολογίες
και γλωσσοδέτες
απόθεμα της λείας μυστικών υπηρεσιών
ανθρωποδιορθωτών
που πασχίζουν να ισιώσουν
τις στρεβλές προκατακλυσμιαίες μας ράτσες.