Άξιον εστί

Ο εν πολλαίς ηδονές αγαθός μας λαός
με τ’ απειροελάχιστα όνειρα και τις
γαλήνιες καταψιές υποταγής, με την
πτωχήν του μνήμη τώρα, εισπράττει
ευκλεώς αυτόν τον πένθιμο τόνο
μέλλοντος, κολασμούς αγρίους προς
αδιέξοδους δρόμους. Θωπεύει ιαματικές
νεροσυρμές ανδρών επιφανών
μαγεύεται απ’ το χάδι του ηγέτη
και του ρασοφόρου την εν φθόνω
ψυχοπομπή. Πορεύεται σε οχτάωρη
απελπισμένη σιωπή κι ατομική αιωνιότητα.
Με των γερόντων -που πέρασαν πολλά -τη
συγκατάβαση σε κολασμένα βάθρα σφαγής
καμαρώνοντας ήρωες, κρέας μοιρολογισμένο
και κρέας φασκιωμένο στα εμβατήρια.
Άξιον εστί η αποπεράτωση της ταπείνωσης
τα κομμένα δάχτυλα και τα κομμένα αυτιά
στους κουβάδες κι ο χρυσός εν μέσω
θρόμβων παραδείσου. Άξιον εστί τα
εργατικά ατυχήματα στον οχτωβριανό αχνό
κι η καμπύλη ανάπτυξης. Άξιον εστί η
ξελιγωμένη εθνική πορνοστάρ που ξενιτεύτηκε.
Ο διαλεκτικός υλισμός της λιακάδας
που πουλάμε στους ξένους. Άξιον εστί
το εφοπλιστικό κεφάλαιο και η σουβλιά
στο γόνατο από υγρασία. Άξιον εστί
οι φαλακροί Ράληδες που περιπολούν
στα παζάρια. Οι μη κυβερνητικές
που ανταλλάσουν νεφρά. Τα αριστεία
προόδου, οι σημαιοφόροι, οι παχύσαρκοι
που καβαλάνε όργανα γυμναστικής, τα
ποντικογονίδια και οι εσπρεσομηχανές.
Οι παρελάσεις, οι λιτανείες, τα οξύμωρα
κινητά με τις ακαταπαύστως άσεμνες κλήσεις.
Οι όμιλοι, τα ανταλλακτήρια, οι αρμόδιοι.
Άξιον εστί οι κάρτες συριακών θυρών,
οι επιχειρήσεις, το τακτικό εισόδημα,
οι ευκαιρίες. Άξιον εστί τα ταμεία ανεργίας,
οι εσχατολογικοί συλλογισμοί, οι κάμερες
ασφαλείας, οι καθαρίστριες που τρίβουν
το σκατό του μάνατζερ. Άξιον εστί οι
αλησμόνητες αποτυχίες και η μουδιασμένη
αίσθηση πως παραλείψαμε να ζήσουμε τη ζωή.
Άξιον εστί οι Σεφέρηδες που γλίτωσαν τότε
στο Κάιρο κι άρχισαν να μαντάρουν και να
μπαλώνουν τα ξεσκλίδια του έθνους. Άξιον εστί
η παγκόσμια αγορά. Η παιδική εργασία,
η ευρυμάθεια, οι αναπάντεχοι συνειρμοί.
Άξιον εστί η υψηλή αριστοκρατία, η κόπωση,
τα μεταλλεία χρυσού, τα διαμάντια στα
δάχτυλα ξεραμένων σαρκίων. Άξιον εστί
οι στατιστικές επετηρίδες και οι προφήτες
της καταστροφής. Η φυσική ορμή των
όρχεων και της μήτρας, η αστική τάξη που
υποδύεται την υγιή. Άξιον εστί
ο μεγαλοφυής υποχόνδριος πλάστης
των γεγονότων. Άξιον εστί ο ατρόμητα
δειλός πλούτος. Ο κυρίαρχος παπάς.
Ο κυρίαρχος μπαμπάς. Οι πρόεδροι
των κρατών. Οι ροδαλές πρωθιέρειες
της ολυμπιακής μας σφαγής. Οι οπαδοί
του Χριστού, ο σκώρος, τα απολιθώματα,
οι σκυθρωποί άνθρωποι. Τα κεφάλια
μηχανές που αλέθουν γενικούς νόμους.
Τα συμβόλαια γάμου και τα συμβόλαια
χωρισμού. Άξιον εστί τα κορμάκια που
θα κάνουν την τελευταία τους επίθεση
και θα καταβροχθίσουν προέδρους
και επισκόπους. Και θ’ απολαύσουν
ζώντας τη πια, του Ιουλίου Βερν τη
θανατηφόρα ειρωνεία. Άξιον εστί
ο ούλτιμος χτύπος στα μελίγγια κάθε
που, ελπιδοφόρα εφηβικά όνειρα
χαράσσουν συρράξεις, πατροκτονίες
παραλογισμούς και σεξουαλικές εφιδρώσεις.
Άξιον εστί όλες οι αυταπάτες, τα
καμίνια και ο μάγος κόσμος που
αναφλέγεται. Άξιον εστί οι ηχηροί
αφροί του αιδοίου πάνω στη στείρα
πεισμωμένη χειμωνιά. Άξιον εστί
οι μέλισσες που ξεμπουκάρουν
απ’ τις κερήθρες στο ανθισμένο
βουνό. Άξιον εστί το χαρτάκι με τα
ονόματα των πεθαμένων.
Ψυχοσάββατο που ο διάβολος
ξεκουρδίζει τις κλίμακες.