Του ύπνου

Υπάρξεις φλεγόμενες και υπάρξεις
φλογισμένες η τρέλα δεν είναι μακριά.
Και η γλώσσα της στον ουρανίσκο μου
και τα χείλη της ταιριασμένα σα
βουνοπλαγιές κι η ψυχούλα της χίλια
κομμάτια. Στον ύπνο μου βλέπω
τα τραγικά συμβάντα, σκηνές απείρου
κάβλους με τα τρυπάνια του έρωτος, τις
συνουσίες με Ρωσίδες στα πεδία των
μαχών, αδέσποτους στίχους και άστατες
σκέψεις κάνοντας για να χω έτοιμο φαγάκι
μόλις βγω στο πρωινό φως. Να διασχίσω
αισιόδοξος τη μέρα, γράφοντας το ποίημα μου
χαϊδεύοντας τα κεφαλάκια των παιδιών μου
που περιμένουν το παραμύθι τους
απ’ τον μπαρουτοκαπνισμένο τους πατέρα
που επέστρεψε προσωρινώς
απ’ τον παγκόσμιο πόλεμο της νύχτας.