Εκκλησιασμός του Σαββάτου

Γράψε, γυμνούλα, το κύκνειο άσμα σου.
Να λουφάξω ο τρελός μεσ’ το χάσμα σου.

Το φαναράκι σου άναψε που κρύβεις.
Να φωτιστεί ο παράδεισος της ήβης.

Στήσου στο πρωινό αεράκι, πρίμα.
Να λουλουδίσει η καύλα δίχως ρίμα.

Θεσπέσια μπαλαρίνα των ονείρων.
Ενθυμού κυρά, το άρωμα των κρίνων.

Πρώτη στις λιτανείες των ερώτων.
Χατίρια εκτελείς των πιερότων.

Έχεις μιαν άπειρη καρδούλα πυρωμένη.
Από θεσπέσιες χαραμάδες καμωμένη.

Στα βάθη σου ανθίζει το σκοτάδι.
Λωτός των ουρανίσκων και του Άδη.

Να γράφεις γυμνούλα ύπαρξη, καρβέλι.
Γκαστριά απόγονη του λήσταρχου Νταβέλη.

Να συσπειρώνεις έθνη αρσενικά και πέη.
Άπλετη. Βορά στα μαντολίνα και τα κλέη.

Φαντάρια σε ρημάζουνε και σμήνη.
Στα Βατερλώ της οικουμένης δίχως μνήμη.

Των σκύλων των αδέσποτων οι ήλιοι.
Της κλειτορίδας σου φωτίζουνε την ύλη.

Ανεξιχνίαστη δια παντός και πλατυτέρα.
Αμνάδα σκορπισμένη στον αέρα .

Αντίδωρο της ηδονής. Έσχατη φύση.
Μεταξύ ουρανού και γης η θεία στύση.

Γκρεμοί χαράδρες σάρκες και γαμήσι.
Κυρά εσύ που έχτισες την κτήση.

Γράψε γυμνούλα τώρα, πάνω μας, τις άσεμνες ωδές.
Να’ ρθεί ο λυράρης χάροντας να κρούσει τις χορδές.