Πορτραίτο

Τώρα δεν κλαίς και δεν υποφέρεις.
Τώρα βρίσκεσαι σε πόλεμο.
Τώρα ποζάρεις και σε ζωγραφίζω.
Μα είσαι μια γυναίκα που κλαίει.
Που δέχεται επίθεση. Και μια
γυναίκα που γελάει. Σχεδόν
κυβιστική. Μιαν ερωμένη
σε κοινή θεά. Μια σπείρα.
Ένας κοχλίας. Ένας αστεροειδής.
Σε τεμαχίζω στα τέσσερα αγάπη μου.
Σε αποσυνθέτω. Σου δαγκώνω
τα δάχτυλα και σου ρουφάω τα βυζιά.
Και καταλήγω στο ένα σου μάτι.
Και καταλήγω στα χείλη σου
που με κοιτούν και γουστάρουν
να τα θηλάσω και να τους δώσω
αυτό το πορφυρό κόκκινο του έρωτα
αυτό το πορφυρό κόκκινο του θανάτου.