Και να που στρίβεις στη γωνία και τη βλέπεις μπροστά σου. Την πρώτη σου αγάπη. Εκείνο το θαυμάσιο κορμί. Εκείνο το γλυκό πρόσωπο. Εκείνο το σταρένιο χρώμα στο δέρμα του λαιμού. Εκείνα τα μάτια που σε διαπερνούν, εκείνες τις φοβερές γάμπες που σε σκλαβώνουν. Αλλά, στρίβοντας στη γωνία δε βλέπεις παρά όλα αυτά που χάθηκαν για πάντα. Μονάχα ο κίτρινος ήλιος που τρεμοπαίζει κι η αφόρητη ζέστη κι όλα όσα χάθηκαν μέσα σ’ ένα πιθάρι από λίπος, ρυτίδες, σακούλες στα μάτια, λεκέδες, κιρσούς, βαφές μαλλιών, μακιγιάζ και ψεύτικες βλεφαρίδες. Κυρίως ψεύτικες βλεφαρίδες.
ο χρόνος δεν εξαιρεί κανέναν. ούτε τον απέναντί της. εκείνη μπορεί να βλέπει ένα μαλλί κομοδινί . το θέμα έχει να κάνει με τα ποσοστά αναπηρίας ψυχής που μας αναλογούν προϊόντος του χρόνου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το θέμα έχει να κάνει κυρίως με τις Ψεύτικες βλεφαρίδες…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!