Ο ποιητής πρέπει να είναι ο εαυτός του
Ο εαυτός μου είναι ποιητής
Και λέει φοβερά πράγματα
Η γλώσσα
Ω! η γλώσσα
Ενσταλάζει την αμφιβολία για τον αιώνιο χαρακτήρα του κόσμου αυτού
Κι αυτό το κάνει μόνο η γλώσσα
Η γλώσσα των ποιητών
Αυτή η γλώσσα που ριγεί την ψυχή ως το κόκκαλο
Η γλώσσα των γυναικών
Και η γλώσσα των αντρών
Που αλληλολείχονται
Δόξα εν υψίστης από τρελαμένα μουνάκια
Που η γλώσσα πολλαπλασιάζει επί εφτά
Επί το καταπέτασμα