Υπέρ αργίας

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Βάζω διάφορα υλικά στην κατσαρόλα μου.
Υλιστής μέγας. Ω! δεν ήρθα μάταια στη ζωή.
Έχω απορίες. Διαβάζω βιβλία.
Και σένα συμπονώ αιωνιότητα που δε θα μ’ έχεις.
Και σας λυπάμαι μαθητές του μέλλοντος,
ερωτικά λαγωνικά
που δεν θα έχετε για δάσκαλο τον ποιητή
που έκλασε στα μούτρα το Ισλάμ και τη χριστιανοσύνη
και τάισε το Βούδα χοιρινό.
Ω! υπέρ αργίας πάντα εργάστηκα.
Με κόπο να εξασφαλίσω λίγη τεμπελιά για σας.
Να βουλιάξουν οι αράδες μου σαν βιτριόλι
στη μουτσούνα της πενθήμερης σκλαβιάς σας.
Να ταυτιστείτε λίγο με το ρυθμό του ανυπάκουου φαλλού.
Να βρείτε τρύπα έτοιμη
να ξεστομίσει σφυροκόπημα ανελέητο.
Υπέρ αργίας και υπέρ γαμήσεως.
Πάντα την Κυριακή και πάντα εν αιθρία.