Φθινοπωρινή σονάτα υγρών δεσποινίδων

Δεσποινίς μου άκαρδη με το θαυμάσιο
βυζί σου το ανυπάκουο, με τους γρίφους
στ’ ανοιχτά σου όλα, αγοραία, ζοφερή.
Τραγουδισμένη σε όλες τις επαρχίες.
Ιδιότροπη με τους διάτρητους αδένες σου
το σεξ της καρδούλας σου, τα κατηχητικά
στη διαπασών, τα σερνικά που σέρνονται
στα χείλη σου, φύτρο εσύ υποσχέσεων
στο άσυλο του πρώτου φιλιού. Στο αρμόδιο
πρωτόπλαστο χαντάκι, ενάρετη εσύ, που
έχεις στεριώσει τα πόδια σου στον ουρανό
και τις πατούσες σου στα φεγγαράκια. Τώρα
θα σε βάλω στο μούσκιο της μνήμης. Θα
σου δέσω καλώδια στα πόδια. Ηλεκτροπληξίες
ωσαννά. Θα τυπώσω βιβλίο με τα ανεμοδαρμένα
σου κάλλη να το μοιράσω στους φίλους. Θα
ταχυδρομήσω το σφυγμό σου σε θαυμαστές
μου στην Αστόρια να νιώσουν λίγο το
δυσανάγνωστο δασάκι σου να πάλλεται.
Να μάθουν τι εστί ακροβασία
πάνω στα χείλη ντόπιων κοριτσιών.