Ήλιος πρωινός γαμήλιος

Μεταξύ δύο γυναικών κουλουριάζεται σαν ένα λιωμένο σκουλήκι
ένα χαμένο κορμί.

Το τέλειο αδιέξοδο δεν έχει ούτε έξοδο ούτε είσοδο. Είναι γύρω μας, όπως ο αέρας στο πουλί.

Ακόμα κι ο πιο ευγνώμων άνθρωπος δεν μπορεί να ανταποδώσει
τον χρόνο που μας ξόδεψε, ώστε να καταφέρει να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του για το χρόνο που μας ξόδεψε.

Κάθε πράγμα έχει τις γυναικείες και τις αντρικές πλευρές του.

Η ερωτική συναλλαγή ξεχερσώνει τον ανεκπλήρωτο έρωτα.

Ο σκλάβος είχε πάντα το προνόμιο της ελεύθερης σκέψης.

Όποιος κινείται αισθάνεται πάνω του τα δεσμά της ακινησίας.

Η μεγαλοφυΐα δεν φτιάχνει έργα προς χρήση. Ζυμώνει το ανώφελο για να ταΐσει τους ωφελιμιστές απ’ τη βαρυστομαχιά της ανάγκης.

Όποιος δε γεμίζει τον κόσμο του με ποιήματα , μένει πεζός.

Η ταπετσαρία της επιστήμης έχει καλύψει τον κόσμο της πραγματικότητας.

Ο εκφυλισμός της ποίησης είναι η διδασκαλία της απ’ αυτούς που δε μπορούν να τη γράψουν.

Η δυστυχία του Αμερικανού στη Νέα Υόρκη αποτελεί παγκόσμιο μύθο, ενώ η δυστυχία του Έλληνα στο Λιανοκλάδι αποτελεί κακομοιριά.

Οι Έλληνες συγγραφείς μιμούνται τόσο καλά τους Αμερικάνους συγγραφείς που σε λίγο οι Αμερικάνοι θ’ αρχίσουν να τους μιμούνται.

Κι εσείς φιλόσοφοι του μεσονυχτίου θα σας πλακώσει κάποτε βαριά λιακάδα.

Έχουμε και λέμε. Κι όταν δεν έχουμε πάλι λέμε.

Η αρχή της απροσδιοριστίας είναι το συγχωρητέο ελάττωμα κάθε φιλοσοφικής θεωρίας.

Ίσως η βαθιά οικειότητα μας υποχρεώνει να πληγώσουμε κάποιον.

Ζούμε παρατεταμένη περίοδο προληπτικής αντεπανάστασης.

Διαπασών φωτός στα μάτια.

Ήλιος πρωινός γαμήλιος.

Πάντα Πρίαπος. Όλο ουσία.