Τόση σπουδή για την ερωτική λύσσα.
Πρόζα, υπερσεξουαλισμός, κορίτσια
που τρων χαλβά και κοκκινίζουν.
Διαβάζω για ορθωμένες κλειτορίδες
ρηξιγενείς περιοχές και σκέφτομαι
βιτάμ και μέλια ανάμεσα στα μπούτια
τους. Πως θα σηκώσω το βάρος
της ερωτικής ποίησης χωρίς να γίνω
φαύλος, μεγαλόστομος. Πως θα
τη βγάλω καθαρή το νέο έτος, εγώ
ο ερεθισμένος, ο φτωχούλης τους θεού.
Στοχάζομαι το σαρκίον της στο πρωινό
φως. Μα η λαιμαργία είναι πάθος σχεδόν
θεωρητικό. Κατεβαίνω απ’ την καλύβα
μου με τα πόδια στους Εγκρεμνούς.
Ανάμεσα σε ακανθώδεις θάμνους
αλλάζουν δέρμα οι όμορφες. Κρεμάνε
το μαγιό τους στο κλαδί. Αχνίζουν.
Επιθυμούν άρα υπάρχουν.
Reblogged this on a hairless ape.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!