Pork Memoirs

Είναι ένας κόσμος τρελός. Βίαιος και ασυνάρτητος. Παραγεμισμένος με νόμους και τηλεοράσεις. Ανικανοποίητους και ζηλόφθονους. Ένας κόσμος που φαίνεται πιο τρελός αν απομακρυνθείς ελαφρά σε μια πιο ήσυχη ζωή. Ένας κόσμος που ζει σε κουβούκλια. Σε κλειστούς χώρους. Που έχει ωράριο για το κατούρημα και το χέσιμο. Ένας κόσμος που φοράει πάνες για να μη λείψει ένα λεπτό απ’ τη δουλειά. Ένας κόσμος που πεθαίνει από ασιτία ή βαρυστομαχιά. Χώρες εξωτικές που προμηθεύουν την Αμερική και την Ευρώπη μπαχαρικά, καουτσούκ, ψευδάργυρο, καφέ και πρόθυμες πουτάνες. Χώρες αγορασμένες απ’ το θεόρατο χταπόδι που απλώνει τα πλοκάμια του απ’ το Λονδίνο, το Βερολίνο, το Παρίσι, το Σικάγο μέχρι τη Σιγκαπούρη, το Τόκιο, τη Βομβάη, το νέο Δελχί, τις άκρες της Ισλανδίας και τα άγρια βάθη της στέπας. Εκεί που ο πολιτισμός στοιβάζεται δίχως ειρμό και τα γλοιώδη του πλοκάμια εκπολιτίζουν τους ιθαγενείς. Εκεί που φτάνει πρώτα η Βίβλος και τα τουφέκια. Εκεί που αποκτούν Ιησού Χριστό ενώ είχαν τον ήλιο. Χώρες του ήλιου που τις φαρμάκωσε η ελεημοσύνη. Χώρες που βάζουν τα παιδιά τους στα λαγούμια για να φέρουν χρυσό στα δάχτυλα και στους λαιμούς δυστυχισμένων γυναικών. Χώρες διχασμένες. Χωρισμένες στα δύο. Παραδομένες ανάμεσα στην απόλυτη φτώχια και την παρανοϊκή χλιδή. Χώρες με όση βρώμικη ελευθερία τις έχει σκεπάσει ο ολοκληρωτισμός του Διαφωτισμού. Χώρες μινιατούρες για τα ράφια του σούπερ μάρκετ και το ντισκάβερι τσάνελ. Χώρες στη μεγάλη σεξουαλική τους σκλαβιά. Μπουρδέλα των δυτικών που φρεσκάρουν φτηνά την καταπιεσμένη τους λίμπιντο. Αποικίες έτοιμες για όλα. Χώρες που σκορπίζουν και φυλλοροούν. Χώρες που καταστρέφονται και ελπίζουν. Χώρες που μαχαιρώνονται στην κοιλιά. Χώρες γεμάτες μεγάφωνα που διαλαλούν καταστροφικά νέα νίκης και ήττας. Χώρες με γειτονιές που γίνεται πόλεμος. Χώρες που θέλουν χωροφύλακα για να κοιμηθούν. Τον αστυνομικό της γειτονιάς. Χώρες καταδικασμένες να ζήσουν με τους εφιάλτες τους. Μεταλλεία Χαλκιδικής, κυανίδια, ξανθογονικά αλάτα, θειονοκαρβαμίδια. Χρυσός και σιωπή. Γιατί η σιωπή είναι χρυσός. Κι η σιωπή φέρνει φράγκα. Και τα γουρούνια θέλουν λάσπη για να κυλιστούν.