Αρχίζω να ζω και να αναπνέω εδώ στο γραφείο μου.
Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Εδώ γύρω από ζαμπόν τσάι και τυρί
και φαντασία και μπέρμπον.
Ο Σατί βγάζει το άχτι του ως οικοδόμος ψυχών κι εγώ
σε ξεφλουδίζω πάθος των άλλων που πας χαμένο.
Μάρτυς μου ο φαλλός κι η περεστρόικα
των κοριτσιών της πορνογραφίας.
Οι γλώσσες που αναβλύζουν ανεμπόδιστα
σάλιο και τρέλα.
Λαγνεία απ’ τα έγκατα.
Παλίνδρομα υγρά.
Υπεροψία και μέθη παλλακίδας.
Ποίημα που θυμίζει κότα.
Όλο λαρυγγοσπασμικές επικλήσεις
για ένα πράγμα απερίγραπτα κωμικό.
Τουρλώνοντας η έμπνευση τον κώλο της
για να γεννήσει το λεκιασμένο της αυγό.