Φάε με

Δαιμονισμένος είμαι στρατηγέ ως το μεδούλι
ελευθέρας βοσκής ερωτικό σφαχτό μιανής.
Κι εσύ χασάπη σφάξε με όσο γλυκά μπορείς
βάλε με στη βιτρίνα ως νυμφίο, στο τσιγκέλι.
Να με αγοράσει Αυτή, η Μούσα των παθών
και να με ψήσει, να με φάει με μπόλικο κρασί
και λαγνική σαλάτα, μαρούλι από τον κήπο της
κρεμμύδι απ’ το βυζί της λαδάκι απ’ τα
σπλάχνα της αλάτι απ’ το μουνί της. Αρνάκι
άσπρο και παχύ υπήρξα κάποτε τώρα
καυχιέμαι ως εραστής στο εντεράκι της.
Ω ναι, σε χόρτασα καλή μου, λίπος χοληστερίνη
πρωτεΐνες. Καύλα ως τα έγκατα σε χόρτασα
ψυχή ξεροψημένη.