Ναι, σε συμφέρει η τηλεόραση
Έθνος αναποφάσιστων
Έθνος απόστρατων λυγμών
Κορμάκι εκεί στην άκρη των σκιών
Νοικοκυρούλα απ’ το μπαλκόνι σου που βλέπεις παρελάσεις
Πλυντήρια πιάτων αλαλάζοντας
Πατώντας τα πονεμένα σου κουμπιά
Νοικοκυρούλα μου που κλαις όταν περνάει η μπάντα
Και μες το χάος πάλι ξεκουράζεσαι απ’ τη δούλεψή του
Κρύβοντας το γαλανό ουρανό μες το ζεστό μουνάκι σου
να την πάλι μπροστά μου η λέξη σπλήνα
η λέξη κερασφόρος
η αυγή που σπαρτά τα ανόσια κυνήγια
έξω απ’ το μπαρ καθαρογράφουν τα λιοντάρια
υπόλοιπα χασμουρητού
ρομαντικά στιχάκια νεαρών λελέδων
λαϊκά
άσθματα όχι άσματα
αύριο πλασιέ της άνοιξης ο ποιητής
αύριο σταθμάρχης σε μπουτάκια ροδαλά
μα σήμερα αλκοολικός και φαντασμένος
να κατουρά μπύρα ουίσκι στο κορμάκι της νυκτός
προβατάκια να μετρά και να κοιμάται άδειος
όλο σκέψεις για το υπερπέραν
σαν βρέφος τυλιγμένο με μπετό
τυλιγμένο με της μανούλας τα λαμπρά ηλεκτρονικά σκουπίδια
να την πάλι μπροστά μου η λέξη Μήδεια, μανούλα
οι ορθωμένες κλειτορίδες κοριτσιών
ω! πάνω σε Zundapp πάνε τα κορίτσια στο γιαλό
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 