Λαϊκή απογευματινή

Έβλεπα εκείνο το όνειρο με τον αιχμάλωτο λαό. Ως λάτρης των ορισμών και των αναπάντεχων νοημάτων παρεμβαίνω πάντα στα όνειρά μου με άκρως καταλυτικό τρόπο. Σκηνοθετώ την παραμονή του θανάτου του λαού. Ο λαός έχει δικαστεί ως κακούργος. Κοροϊδεύει τους ιερείς που τον ενοχλούν, τους φρενολόγους και τους ανατόμους που τον περιεργάζονται και ομολογεί πως νιώθει μικρές κρίσεις μελαγχολίας. Είδα πως ο λαός απέδρασε απ’ τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που ονομάζονται έθνη. Από εκεί που ήταν αναγκασμένος να υπακούει σε νόμους για τους οποίους δεν έδωσε ποτέ τη συναίνεσή του και πλήρωνε υπέρογκους φόρους για τη συντήρηση των φυλακών μέσα στις οποίες ήταν κλεισμένος. Ο λαός κατάλαβε πως η πραγματική αρετή, η αληθινά άξια σεβασμού, οδηγεί πάντα στη φτώχεια. Κι όχι βέβαια οι κάλπικες αρετές και οι φιλανθρωπίες που δεν είναι παρά χαμαιλεοντισμός επιρρεπής σε κάθε βρωμιά με την οποία ανοίγει ο δρόμος προς τα πλούτη. Ο λαός πέταξε τις αρετές στα σκουπίδια και απελευθερώθηκε. Πέταξε το παρελθόν των προγόνων του που ήταν γεμάτο ψείρες και όλεθρο και σηψαιμία στις μεγάλες πορείες προς τη βαρβαρότητα. Ο λαός δεν θα ξαναγινόταν πια ο γενναίος στρατιώτης που σκεπάζεται με κουβέρτες μολυσμένες από ανεμοβλογιά. Σκέφτομαι πολλές φορές ότι στην πλύση εγκεφάλου μπορείς να αντισταθείς μόνο με πλύση εγκεφάλου. Γι’ αυτό λοιπόν σκηνοθετώ τα όνειρά μου. Ζωντανός και ξύπνιος πάντα. Και το γράψιμο είναι αυτή η σκηνοθεσία των ονείρων. Είναι η αγωνιώδης προσπάθειά μας να αποκτήσουμε συνείδηση όσων δεν γνωρίζουμε ότι τα γνωρίζουμε σε αντίθεση με τη λειτουργία της χριστιανικής εκκλησίας και όλων των μεταστάσεών της, που μας καθηλώνει στην πλήρη άγνοια για όλα όσα γνωρίζουμε. Σήμερα το ρόλο της χριστιανικής εκκλησίας έχει αναλάβει ο τηλεοπτικός άμβωνας. Εκεί όπου ανάμεσα σε μια σερβιέτα με φτερά και σ’ ένα κεφαλοτύρι απογειώνεται ο πατριωτισμός των ηλιθίων. Αφού ο λαός δεν είχε ποτέ πατρίδα, παρά μονάχα γεννητικά όργανα έτοιμα να δυσφημίσουν όλες τις πνευματικές αξίες του δυτικού πολιτισμού που περιφέρει τη μασκαρεμένη του βαρβαρότητα στην αγορά. Επιτέλους άρχισε η γάγγραινα.

Προεκλογική περίοδος

Αμέσως μετά το φριχτό διάγγελμα του πρωθυπουργού της χώρας που απαγορεύει δια ροπάλου τον αυνανισμό και το ρέψιμο και μάλιστα, εξαγγέλλοντας σφοδρά μέσα καταστολής, αρκετοί συμπολίτες αντιστασιακοί άρχισαν να μαλακίζονται και να ρέβονται δημοσίως, προτρέποντας το λαό σε ανταρσία. Ο υπερσυντηρητικός πρωθυπουργός μας υπερφίαλος λαοπλάνος και μείζων θρησκευτικός ποιητής δημοσίευσε εκ νέου έναν κατάλογο απαγορεύσεων μέσα στον οποίο υμνούσε την δημιουργική ασάφεια και τον ερμητισμό και βάζοντας τέλος σε ανυπόστατες φήμες προκήρυξε δημοψήφισμα. Ναι ή όχι στη μαλακία. Ένα ερώτημα απευθείας στο λαό. Ο πρωθυπουργός που υπήρξε μαθητής του κύκλου που ελέγετο Αλαφροΐσκιωτος οργασμός του Ιησού αλλά και λάτρης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης δεν έχανε την ευκαιρία να εκδίδει κάθε εννέα του μηνός και μια νέα ποιητική συλλογή στου Γαβριηλίδη. Ένα μέρος του μισθού του πήγαινε στα ναύλα που απαιτούσε ο εκδότης-περατάρης για να τον ανεβάσει στον Παρνασσό. Το νέο πόνημα του πρωθυπουργού που ελέγετο Επιθεώρηση Υγειονομίας Ποιητικού Υλικού είναι στην πραγματικότητα κανόνες που προτρέπουν τους επίδοξους ποιητές να μάθουν να αποστρέφονται την κοινή λογική, να συσκοτίζουν τα νοήματα, -«γιατί η σκοτεινότητα … προσδίδει μια σιβυλλική μεγαλοπρέπεια σε λόγια που δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα»-, να επιδιώκουν την «πιο αξιέπαινη απεραντολογία» χρησιμοποιώντας άφθονες περιφράσεις, -οι οποίες, εκτός των άλλων, συμβάλλουν και στην αύξηση των σελίδων του βιβλίου! -που συμβολικά απηχεί την μακροημέρευση του ίδιου στην εξουσία-. Ο πρωθυπουργός-ποιητής προτρέπει τους ψηφοφόρους του ποιητές να γράφουν έναν πανηγυρικό την ημέρα, σύμφωνα με τον «χρυσό κανόνα του μετασχηματισμού» ενός φαύλου τύπου σε συμπαθή ήρωα, και να εντρυφήσουν στη «συνταγή για την παρασκευή επικού ποιήματος». Όταν μάλιστα καταφέρουν να συνδυάσουν ένα βαρύ «φορτίο μεταφορών» με το επιβλητικό «ύφος του κοθόρνου», τότε το βάθος θα αγγίξει την τελειότητα! Όταν ο πρωθυπουργός ρωτήθηκε από έναν αμετανόητο φεντεραλιστή προς τι το δημοψήφισμα της μαλακίας, αυτός με όλη την ρητορική του δεινότητα και την κοφτερή ποιητική του διάνοια απάντησε, πως, θέλει να προστατέψει τη νέα γενιά από την αισχρή ναρκισσιστική πράξη, που μπορεί να τους μεταδώσει με κάποιο είδος τρομερής οσμωτικής διαπίδυσης, ο πρώτος τυχόν άθλιος πούστης.