Ολομέλεια

Για να επιβιώσεις, να αναδειχθείς και να προχωρήσεις μέσα στους όποιους κομματικούς μηχανισμούς πρέπει να ποδοπατήσεις συντρόφους σου. Να χρησιμοποιήσεις δόλο πουστιά μηχανισμούς. Πρέπει να δώσεις κώλο όχι με την αρχαιοελληνική σημασία αλλά με την ύστερη αστική, την υστερική, την ξεσχιστική, την ταπεινωτική, την κολομπαράδικη. Αυτή την δυναμική του δυνατού που η κυριαρχία του είναι Το σας γαμώ όλους. Οι εκκαθαρίσεις μέσα στα κόμματα εξουσίας είναι ψιλά γράμμα για μας τον κοσμάκη της φυσιολογικής-κατά τη νοικοκυραίικη άποψη-οδού. Αν η κωλομπαρία και η εκμηδένιση της προσωπικότητας είναι κανόνας των δεξιών κομμάτων για να σκαρφαλώσεις στην ιεραρχία και να γίνεις ηγέτης δηλαδή αρχίδι με βούλα, στην ηγεμονική αριστερά των μνημονίων είναι απόφαση της κεντρικής επιτροπής. Απ’ το γυμνάσιο ακόμα έβλεπα τύπους που έχτιζαν το πολιτικό τους μέλλον στους καμπινέδες του σχολείου. Γλυκά όμορφα τακτοποιημένα παιδάκια διεκδικούσαν την εκπροσώπησή μας. Το άρρωστο θλιβερό και ποταπό μικρόβιο της εξουσίας είχε μπει, είχε διεισδύσει, είχε χωθεί μέσα τους. Κανένα απ’ αυτά τα μορφωμένα καλόπαιδα που κάναν τις σπουδές τους δια αλληλογραφίας στα πολυτεχνεία και τις νομικές δεν διεκδίκησε ένα χιλιοστό κατάργησης της εξουσίας. Μόνο αντέγραφαν απ’ τους παλιούς κάθε δουλική χαριτωμενιά με απότοκο σκοπό να γίνουν αφίσα στις κολώνες του άστεως. Κι εκεί που βλέπεις νέους ξαφνικά να τρέχουν γοργά προς την καρέκλα της εξουσίας βλέπεις μεταμορφωμένη όλη τη σαπίλα του παλιού. Βλέπεις εκείνον που έχει απογειώσει τους μηχανισμούς και με τρελή απίθανη ταχύτητα γίνεται ο ηγεμόνας και αγέρωχος ανθρωποδιορθωτής. Αυτός που πέρασε τα τεστ των μισανθρωπικών και υποτελειακών μηχανισμών και τώρα ασκεί εξουσία, παίρνει αποφάσεις. Λειτουργεί ως εκπρόσωπος και διαχειριστής αυτουνού που Κυριαρχεί αλλά δε φαίνεται. Που Εξουσιάζει αλλά δεν βγαίνει στο προσκήνιο. Οι ηγέτες που βάζουν μέικ απ και κάνουν διαγγέλματα, οι πολλά υποσχόμενοι για να γίνουν αυτοί που έγιναν, έχουν περάσει όλες τις πίστες μνησικακίας. Άυπνοι, ξενυχτισμένοι, αιώνιοι υπάλληλοι του ευρώ, της δραχμής και του μουνιού της μάνας τους. Της μαμάς υπεραξίας . Της πιο καυλιάρας μαμάς. Της μανούλας που νανουρίζει πνιγμένους, σφαγμένους, πεινασμένους στη σοσιαλχριστιανοδημοκρατικοαριστεροφασιστική της αγκαλιά.