Fascio di combattimento

Όταν κάποιος φίλος του Κάφκα τον επισκέφτηκε στο σπίτι του, είδε πάνω στο γραφείο του ένα περιοδικό με χορεύτριες. «Χορεύτριες είναι;» τον ρώτησε, κι ο Κάφκα του απάντησε: «Όχι, φαντάροι. Το περιοδικό αυτό είναι ένα καμουφλαρισμένο στρατιωτικό περιοδικό. Το βήμα της χήνας α λα πρωσικά και ο χορευτικός βηματισμός έχουν τον ίδιο στόχο. Και στις δυο περιπτώσεις στόχος είναι η συντριβή της ατομικότητας. Φαντάροι και χορεύτριες δεν είναι πια ελεύθερα άτομα, αλλά κομμάτια μιας ομάδας που υπακούουν σε διαταγές που τους είναι εντελώς ξένες. Για αυτό και αποτελούν το ιδανικό όλων των κυβερνώντων. Τίποτε δε χρειάζεται να εξηγηθεί ή να αναθεωρηθεί. Η διαταγή είναι αρκετή. Οι φαντάροι και οι χορεύτριες παρελαύνουν σαν μαριονέτες. Αμέσως ο κυβερνήτης, ενώ είναι εντελώς ασήμαντος νιώθει σπουδαίος. Κοιτάξτε τον!». Και τότε ο Κάφκα βγάζοντας ένα άλλο περιοδικό απ’ το συρτάρι έδειξε στο φίλο του μια φωτογραφία του Μουσολίνι, λέγοντάς του «αυτός εδώ ο άνθρωπος έχει την τετράγωνη μούρη ενός θηριοδαμαστή και τα γυάλινα μάτια ενός τζουτζέ που θέλει να προσποιηθεί πως έχει βαρύτητα και βάθος. Με λίγα λόγια είναι το αφεντικό ενός τσίρκου που διατάζει τις πολιτικό-απολιτικές κοπέλες που δεν εμφανίζονται παρά μόνο μαζικά. Να τες!», δείχνοντάς του μια πορεία χαμογελαστών διαδηλωτών στην Πορεία προς τη Ρώμη. Είναι η ίδια πορεία διαδηλωτών που ουρλιάζανε στο σύνταγμα για να μην μπει ο διάολος στις ταυτότητες. Είναι η ίδια πορεία διαδηλωτών που ουρλιάζανε στο σύνταγμα πως η Μακεδονία είναι ελληνική. Είναι οι ίδιες πολιτικο-απολιτικές μάζες που χύνουν όταν βλέπουν το πέτσινο σακίδιο του Βαρουφάκη. Που συγκινούνται απ’ την καύλα όταν βλέπουν τα ξύλινα κουφώματα της βίλας του. Όλα από τίμιο ξύλο. Όλα καμωμένα από θρησκευτικό συναίσθημα και υπεραξία. Ο μπάτμαν κι ο κάπτεν-Αμέρικα ζευγαρωμένοι με τον Καραϊσκάκη και την Μπουμπουλίνα ως χάκερς γητευτές θα μας ερεθίσουν την ψηφιακή μας κλειτορίδα. Το αφιμί μας. Θα μας βάλουν στη δραχμή, γιατί καπιταλισμός με δραχμή είναι πιο εθνικός και πιο βαρβάτος. Καλύτερα να μας γαμάν οι δικοί μας παρά οι ξένοι. Θέλουμε ελληνικό σπέρμα στο προλεταριακό μας μουνί. Να έχει μέσα και λίγο Μεγαλέξανδρο και λίγο Γιώργο Παπαδόπουλο πουτσαρά. Αριστερούς βιομήχανους και Ρηγάδες εφοπλιστές, όχι ανώμαλους ευρωπαίους που θέλουν κώλο. Ω! ναι σύντροφοι ιθαγενείς της αριστεράς, το δίλλημα είναι αυτό που φέρατε στα μέτρα σας. Μουνί η κώλο; Δραχμή ή Ευρώ; Ας διαλέξει ο λαός αν θα τον πάρει από πίσω ή από μπρός.