Αυτός, Αυτή και τα μυστήρια

Όταν βλέπουμε το γυμνό μας σώμα βλέπουμε το δέρμα μας. Το δέρμα είναι το πεδίο συναλλαγής των βλεμμάτων. Όλα διαδραματίζονται σε επίπεδο δέρματος.

Το δέρμα του γυμνού εκτίθεται στο βλέμμα, το αγγίζει και εισδύει σ’ αυτό. Δεν υπάρχει γυμνό που γδύνεται χωρίς να γδύνει. Το γυμνό σώμα γδύνει τον εαυτό του αλλά κι εκείνον που το βλέπει.

Υπάρχει πάντα μιαν αδιόρατη αστάθεια ανάμεσα στο γυμνό και το πορνό, ανάμεσα στην έκθεση και την επίδειξη, ανάμεσα στο βλέμμα και την ηδονοβλεψία.

Το σώμα που δείχνεται στο πορνό δεν δείχνεται για τη γυμνότητα. Εδώ πλέον τίθεται ζήτημα χρήσης και κατάχρησης του σώματος, όχι για κοίταγμα, αλλά για πάρσιμο, για άγγιγμα, για ξέσχισμα, για μαλακία.

Εδώ το μάτι διεγείρεται και λειτουργεί ως διαφανοσκόπιο, ως πρίσμα που αποσυνθέτει το φάσμα του ηδονίζεσθαι. Επίδειξη μέσα στην επίδειξη και βλέπειν εν τω βλέπειν.

Το γυμνό καθώς γίνεται αναπαράσταση και εικόνα, ωθεί το βλέμμα πέρα απ’ το ίδιο, προς τις συγκινήσεις του ερωτισμού και την απέραντη επικράτεια της σεξουαλικότητας.

Το μάτι τίθεται σε κίνηση μέσω της προσφοράς της εικόνας. Το γυμνό δεν είναι πλέον ούτε πρώτη ύλη, ούτε απλή σάρκα, ούτε ιδεώδης μορφή, αλλά αναπαριστάμενη ύλη, εικονική ύλη, ύλη ρυθμιζόμενη από τις κινήσεις του ποθούντος βλέμματος.

Δεν είναι τίποτε άλλο από ένα επιδεικνυόμενο Είναι.

Ο θεατής ηδονίζεται που βλέπει και που ξέρει ότι αυτό το γυμνό δείχνεται ως τέτοιο, δηλαδή ως γυμνό αλλά και συνάμα ως γυμνό που δείχνεται.

Η κοινωνία του θεάματος, μέσω της τηλεοπτικής μαγειρικής των εικόνων, προβάλει τη γυμνότητα με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρεί έντονα τα ίχνη των ταραχών της σάρκας.

Όλοι οι διακόπτες είναι ανοιχτοί στην ηδονοβλεψία. Δηλαδή στη μη συμμετοχή.

Το θέαμα αλλοιώνει την εικόνα της ζωής. Ψηλαφίζει τις εσωτερικές νεκρές φύσεις μας μέσα απ’ τον εξορκισμό του αγγίγματος.

Μπορείς να κοιτάς, αλλά δεν θα φας. Μπορείς να κοιτάς, αλλά δεν θα γαμήσεις.

Ολόκληρη η σύγχρονη πολιτική θεωρία είναι βασισμένη πάνω σ’ αυτό τον φραξιονισμό. Μέσα απ’ την αλχημεία του ήχου και της αίσθησης των εικόνων πουλάμε τους πόρους της σάρκας της ομορφιάς σε πεινασμένα στόματα οράσεως.