Πατρίς, θρησκεία, στρατός και μαλακία

Κάθε φορά που εμφανίζεται η λέξη στύση, η δικαιοσύνη και η σεμνότητα χτυπάνε κόκκινο, έγραφε ο Αραγκόν στην εισαγωγή του στο βλάσφημο βιβλιαράκι του Απολλιναίρ, Έντεκα Χιλιάδες Βέργες.

Σαδομαζοχιστικές αποχρώσεις. Ποίηση και άσεμνη βουλιμία. Ένας πόλεμος εναντίον των πολέμων. Οι ετοιμοθάνατοι και καταρρέοντες δυτικοί ξαναγεννιούνται.

Μια γενιά που λησμονεί το θάνατο προβάλλοντας τον έρωτα. Τέχνη, λογοτεχνία και σινεμά συνδυάζονται μέσα σ’ ένα ανήσυχο παιδιάστικο βλέμμα, πετώντας πέτρες στη σεμνοτυφία, τη σεξουαλική καταπίεση και τα θρησκευτικά ταμπού.

Η σεξουαλικότητα και ο αντικληρικαλισμός είναι τα δύο μέσα για την εκρίζωση των συμβάσεων. Σφοδρά αντιχριστιανικός ο Λουίς Μπουνιουέλ σκανδαλίζει γελοιοποιώντας τις ηθικές αξίες και προκαλεί το μένος της λογοκρισίας.

Η σκηνή του ματιού που χαράζεται από ξυράφι στον Ανδαλουσιανό Σκύλο αλλά και η φετιχιστική λειχία του μεγάλου δακτύλου ενός ποδιού αγάλματος στη Χρυσή Εποχή βγάζουν μάτι.

Οι πρωτοπόροι Μπρετόν, Ελυάρ και Μαξ Ερνστ ρίχνουν ένα σουρεαλιστικό βλαστήμι στη θρησκεία με το έργο τους: Η Παρθένα τιμωρός του τέκνου Ιησού μπροστά σε τρεις μάρτυρες, αποδίδοντας μια αρχή ηδονής στο ράπισμα στους γλουτούς ως τιμωρία.

Στις μέρες μας ο αντικληρικαλισμός δεν βρίσκεται στο προσκήνιο ελείψει μαχητών. Μάλιστα σε μιαν άνευ όρων παράδοση της επαναστατικής σκέψης στο κατεστημένο, έχουν απονεκρώσει όλες οι φωνές που κάποτε λιβελογραφούσαν εναντίον της αντιδραστικής και εγκληματικής θρησκείας.

Ο περίφημος ιστορικός συμβιβασμός της λεγόμενης αριστεράς πασάλειψε το προλεταριάτο με σκατά.

Οι αριστεροί επαναστάτες του κώλου έγιναν αστέρες που αφομοιώθηκαν απ’ το κατεστημένο. Έβγαλαν λεφτά και απέκτησαν εξουσία. Αρκεί η φωτογραφία του Τσε Γκεβάρα για να καλύψεις την καλοκεντημένη σου πουστιά.

Η κόκκινη μικροαστική γλίτσα του συμβιβασμένου αριστερούλη.

Αν κατάφεραν κάτι σπουδαίο οι σουρεαλιστές αυτό ήταν η τέχνη της πρόκλησης και της εκκεντρικότητας. Η Κικί λοιπόν, ιέρεια του Μονπαρνάς σερβίρει το βυζί της με ένα δίσκο, δείχνοντας τα μπούτια της στον αστό περιπατητή της Κυριακής.

Αυτό λοιπόν μαθαίνουμε άριστα στα παιδάκια μας. Να δείχνουν τα χαρίσματά τους στον Κύριο Ισχυρό της κυριαρχίας, για να τα αγοράσει κοψοχρονιά και να τα βάλει στην εταιρία. Να βρουν δουλειά.

Παρακαλέστε τον Κύριο να σας πάρει στη δουλειά.

Μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου, τραγουδήστε στα τσακάλια.

Πάρτε Κύριε λαχεία.

Πάρτε κώλο τρυφερό.

Είμαστε γκαρσόνια φίνα.

Πατρίς, θρησκεία, στρατός και μαλακία.