Ακούω άδειες ειδήσεις, εγκάρδιες ανταποκρίσεις απ’ τη χώρα που έριξε ψαλιδιά στον ανδρισμό. Ακούω τις κραυγές της γυναίκας που έβαλε ο παπάς στο αμόνι του. Όλα συγκλίνουν σε μια προοπτική χαμού.
Τα χείλη της όμως, σήμερα, έχουν κουρνιάσει κάτω απ’ τη ζεστή άμμο του φιλιού.
Τα φιλιά θα σώσουν τον κόσμο, η μοναχή Πουλχερία με τα στήθη της, η εργατική τάξη που θα το σκάσει απ’ το κοτέτσι, οι κότες που θα δακρύσουν, ο γέρος που αγναντεύει τις νεόκοπες χήρες, ο νεολαίος που γαμεί.
Αν δυσκολεύεσαι να βρεις την ουσία είναι γιατί δεν υπάρχει. Η ευτυχία είναι μια εξυπνάδα που θα σου πει κάποιος στο δρόμο, ένας ορισμός στα λεξικά, μια εύθραυστη βιτρίνα στο μέσο μιας πεδιάδας, μια σκοτεινιά όλο μελάνι που απλώνει τα ετοιμόρροπα τείχη της.
Η ευτυχία είναι αυτό το γραφτό με τα κοφτερά δόντια, τα ψήγματα χρυσού στην κοιλιά ενός Γερμανού χρυσοθήρα.
Η ευτυχία είναι ραδιενεργός σκόνη, γύρη και μικρόβια, στάχτη και πούδρα. Το ανάλαφρο και αραιό χιούμορ, τα αγόρια που γλείφουν αγόρια και τα κορίτσια που γλείφουν κορίτσια.
Η ευτυχία φυτρώνει εκεί που δεν τη σπέρνουν. Ξέρω γύφτους ευτυχισμένους στον ίλιγγο της φτώχειας, εκεί στο σημείο εκροής των υπονόμων του πολιτισμένου κόσμου που βάζει τον κώλο του πάνω απ’ το ντορβά της χέστρας, ποζάροντας με την άσεμνη σιλουέτα του, κλείνοντας το πρωκτικό του μάτι στο έρεβος. Αφήνοντας τα ευσπλαχνικά κτερίσματα της λαιμαργίας του.
Ξέρω πως η κοιλιά σου γυναίκα είναι αγνή. Ξέρω πως η σχισμή σου ποθεί το φαλλό μου που αφοπλίζει όλους τους θεούς του ολέθρου. Ξέρω πως είσαι στο στόμα του αρσενικού το πνεύμα που το τρέφει. Η γλώσσα σου είναι πνεύμα. Τα μουνόχειλά σου είναι πνεύμα.
Ξέρω πως τα φιλιά σου θα σώσουν τον κόσμο όταν ξυπνάει το τέρας.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 