Κηδείες από 700 ευρώ. Φτηνά
θα σε ξαπλώσει ανάσκελα
με διπλωμένα ήσυχα τα χέρια
ο κύριος Βρακοζώνης απ’ τη Βόνιτσα.
Ξέρει, ο τελετάρχης του θανάτου
πως ο θεός δουλεύει με ωράριο
φοράει τη φόρμα της δουλειάς
γρασάροντας καθημερνώς το Σύμπαν.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που
σκεπάζει το ζεστό σου στήθος
θα πει ο ιεροκήρυκας. Όλα ανάκατα.
Σκιές σκακιέρες τραπουλόχαρτα.
Κηδείες από 700 ευρώ.
Έχεις ξοδέψει όλα τα λεφτά κι όλα τα χρόνια.
Κι ακόμα να γράψεις το ποίημα.
Γύρω απ’ τον ήλιο περιστρέφεται η Γη.
Γύρω απ’ τη Γη γυρίζει το φεγγάρι.
Δεν πεθαίνουμε από θάνατο.
Παθαίνουμε από ζάλη. Ψιθύρισε
μια νύχτα μες στον ύπνο του
ο Archibald MacLeish.
Μια βιογραφία κοριτσιού, κύριοι,
πρέπει ν’ αρχίζει με τη σκυλίσια αναπνοή
ενός ανθρώπου μέσα της
όταν τα μάτια του αλυχτούν το φως της μέρας.
Να συνεχίζεται έπειτα
με τη γνωστή πορεία ως το θάνατο.
Φως νύχτα μαύρο σκοτάδι έρεβος.
Περάστε δεσποινίς, να λέει ο χάρος στο κορίτσι.
Να κλείνει πίσω της την εμπασιά για πάντα.
Έτσι τελειώνει μια βιογραφία κοριτσιού
κι ο βίος μιας νυφούλας, εκτός
κι αν αντιστρέψουμε τα πράγματα
πηγαίνοντας από το θάνατο στη γέννηση
από το φέρετρο κυλώντας προς την κούνια.
Κύριοι, η βιογραφία κλείνει εδώ, τελειώνει
όταν γεννιέται το κορίτσι
απέξω αφήνοντας πατέρες και προπάτορες,
μητέρες και προπάππους, προγόνους και αγχιστείες
και τα παρόμοια λοιπά που θα μπορούσε
ν’ απαριθμεί κανείς επί μακρόν και επί ματαίω.
Ο Σαίξπηρ ενοχοποιούσε το βοριά για την ουρική αρθρίτιδα, την επιληψία, τη φαγούρα και τον πυρετό με ρίγη.
Ο Βολταίρος ενοχοποιούσε τον ανατολικό άνεμο για την κακή του υγεία και τη μαύρη μελαγχολία που οδηγεί στην κατάθλιψη και τις αυτοκτονίες.
Ο Θεόφραστος κατηγορούσε το νοτιά, ότι έκανε τους άντρες αδύναμους και ανίκανους, επειδή έπηζε τη λιπαντική ουσία των αρθρώσεών τους.
Κάποιοι λένε πως αν ο άνεμος φυσάει αδιάκοπα για πολύ καιρό μπορεί να μας τρελάνει.
Ο άνεμος φέρνει φωνές και σκόνες από άλλες χώρες. Άλλες φορές ακούς να κλαίει σαν μωρό κι άλλες να μουγκρίζει σαν αγελάδα. Νιώθεις να σου τρυπάει το κόκκαλο και να περνά στο μεδούλι.
Ο βιβλικός άνεμος σιρόκος το χειμώνα και την άνοιξη, που τον ονομάζουν σαράβ στο Ισραήλ και λεβάντε στην Ισπανία και λεβές στο Μαρόκο και χαμσίν στην Αίγυπτο.
Άνεμοι χιονοφάγοι που οι ινδιάνοι τους ονόμασαν Σινούκ και οι βάρβαροι βάφτισαν έτσι τα ελικόπτερά τους.
Ο φεν των Άλπεων και ο Σάντα Άνα της Καλιφόρνια.
Άνεμοι της Αδριατικής που γλείφουν την Πίνδο και άνεμοι νεογνοί που σπέρνουν το Κιλιμάντζαρο. Άνεμοι που περνούν μέσα απ’ τα ερωτικά τρίγωνα των ντετερμινιστών και σταματούν τη ρουλέτα στο μηδέν.
Άνεμοι σαν κεραυνοβόλοι έρωτες κάτω απ’ τη φούστα.
Ζεστοί σατανάδες και ψυχροί διάβολοι που κατεβαίνουν απ’ τα ορεινά περάσματα και κατσαρώνουν τα μαλλιά σου και τεντώνουν τα νεύρα σου και σε πιάνει φαγούρα στο δέρμα.
Νύχτες και μέρες όπου κάθε συνάντηση φίλων για ποτό καταλήγει σε καβγά.
Παραθυρόφυλλα που χτυπιούνται πάνω στους τοίχους και γρίλιες που ψιθυρίζουν τα κακά μαντάτα.
Πειθήνιες σύζυγοι που αγγίζουν την κοφτερή λάμα του χασαπομάχαιρου και κοιτάζουν το σβέρκο του συζύγου τους. Όλα είναι πιθανά.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 