Αίτηση δεσποινίδος

Συμπλήρωσε στην αίτηση:
Επάγγελμα: Μαμή της Ιστορίας.
Απόφοιτη μαχών.
Ετών πολλών χιλίων.
Έδειξε την κοιλιά της στον υπάλληλο
τη φούστα σήκωσε να δει αυτός
τις δαγκωνιές των μπολσεβίκων, να πιστέψει.

Αιτούμαι επιδόματος σπασμών
Αιτούμαι ένα ταμπόν επαναστάσεως
να μου ρουφά το αίμα
Αιτούμαι εραστή των κάτω άκρων
Αιτούμαι εραστή γλουτών
Αιτούμαι εραστή γοφών και μέσης Αφρικής
Αιτούμαι εραστή ρογών
Αιτούμαι εραστή λαιμού και ωμοπλάτης
Αιτούμαι εραστή σχισμής και διακορεύσεως
Αιτούμαι εραστή χαδιών πριν και μετά.

Να, υπογράψτε εδώ, της είπε ο υπάλληλος.
Εδώ, που υπογράφουν με σταυρό οι αναλφάβητοι
-της γης οι κολασμένοι-
και οι ανέραστες κοπέλες με φαλλό.

Κάθε Δευτέρα βράδυ στις εννιά
συνεδριάζει η επιτροπή για τις παρτούζες
να περιμένετε τηλέφωνο απ’ τον αρμόδιο οργασμό
δεσποινίς Βία.

Και τότε αυτή πλησίασε
ρουφώντας απ’ το στόμα του τη λέξη οργασμό
κι έτρεξε να προλάβει
τ’ αεροπλάνο για Συρία.

Νεκροψία ερωτοχτυπημένης κορασίδος

Το πτώμα ευρέθη εις άριστην κατάστασιν
και έδιδε την εντύπωσιν
τινός αποθανόντος συνεπεία ηδονής.
Οι μαστοί ήσαν διογκωμένοι αλλά όμως υγιείς
και η ψυχούλα εζύγιζον περί τας έξι λίβρας
καθότι ήτο ευτυχής την ώρα του θανάτου
και οι μήνιγγες ήσαν ζεστοί
σαν αρουραίοι στην κοιλιά του Λόρδου Βύρωνος
και οι νεφροί διαυγείς
και η ουροδόχος κύστις απαστράπτουσα.

Ετούτα εδώ τα ευσύνοπτα απεφάνθη
ο Ιατροδικαστής Ιονίων νήσων και Εγκρεμνών
και διέταξε η σωρός να μπει σ’ ένα βαρέλι
που περιείχε εκατόν ογδόντα γαλόνια οργασμών,

ω! μακριά απ’ την Κοιλάδα των Χειλιών,
τη Λίμνη του Μικρού Αφαλού,
τον Μεγάλο Χαμένο Παράδεισο του Φαλλού
και το Μεγάλο Ποταμό του Δάσους των υγρών.

α μπε μπα μπλόμ

Εδώ τους καίμε τους νεκρούς έρωτες, μαντάμ
α μπε μπα μπλόμ, λέμε
να φύγουν τα δαιμόνια απ’ τη μήτρα
μεσάνυχτα έρχεται ο Χάρπο Μάρξ να μας διασκεδάσει
σχεδόν μουγκός αγριόλαμπρος αστείος
μια κοπελίτσα απ’ το Σουδάν
μας φέρνει τρόπαια αγκαλιές
να διώξει λίγο από πάνω μας
τη γελαστή αρρώστια του θανάτου

Εδώ τους καίμε τους νεκρούς έρωτες, μαντάμ
και
Ω θε μου! γυρνάς και λες
στα σκέλια του νέου έρωτά σου

τα χείλη είναι πάλι χείλη
κανένα σώμα δεν ξεχνά