Η λαϊκή επιθυμία παρασύρει στο διάβα της όλη την ακίνητη ύλη των απαγορεύσεων και των τύπων, όπου προσπαθεί να την περικλείσει ο θεοκρατικός μηχανισμός.
Ακολουθεί τη γενετήσια ορμή που συγκλίνει προς τις ορέξεις της βαρύτητας.
Ακολουθεί με γυμνό μάτι τις μαύρες εγκοπές ενός ακαθοδήγητου χάους απ’ τις εξουσίες. Εκεί όπου ξεμυτά ένα επίπεδο ζωής, σαν λουλουδάκι πάνω απ’ την άσφαλτο, σείοντας τα μετρημένα κοκαλάκια της ανθρώπινης ψυχής και τα γεννητικά όργανα που οι προδότρες καύλες οδηγούν στον ερωτικό πυθμένα.
Η λαϊκή επιθυμία όταν εκφράζεται αβίαστα μοιάζει με τη μικρούλα μοιχαλίδα που ανάμεσα στην φρίκη και την ομορφιά διαλέγει την τεμπελιά και τη χαρά και την ανάπαυση απ’ το σκουριασμένο έγγαμο βίο του βιοπορισμού.
Η λαϊκή επιθυμία είναι εφαρμοσμένη πάλη των τάξεων εκεί που οι τάξεις γίνονται σεξουαλικά πειθήνιες στη μια και μοναδική άποψη.
Η λαϊκή επιθυμία κάποτε αποκτά μια γνησιότητα μοναδική, αντλώντας απ’ τον ωκεανό δακρύων των συνανθρώπων μας το δηλητήριο της αλλαγής. Γιατί όταν η αλλαγή δεν δηλητηριάζει τον παλιό άθλιο κόσμο είναι συμβιβασμός και ενσωμάτωση. Τρίτος δρόμος.
Reblogged στις Greek Canadian Literature.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!