Ερωτόλακκος ή Η Μόσχα τη νύχτα

Η σάρκα είναι περιτύλιγμα και συνάμα μάζα, μύες και υγρά, με πρώτο το αίμα που τραβάει το βλέμμα και ερεθίζει την όσφρηση.

Στη ζωγραφική είναι ένα χρώμα που δείχνει την επιδερμίδα του ζωντανού ανθρώπου.

Είμαστε σαρκοβόροι και σαρκαστικοί. Είμαστε αλλαντικά για τα στομάχια των εραστών μας.

Ο έρωτας θέλει το σώμα, τη σάρκα τού σώματος την οποία αποκαλύπτει γδύνοντάς το.

Αναζητά πυρετωδώς το πιο σαρκώδες σημείο με μικρές δαγκωματιές. Το σαρκώδες επίκεντρο τού πόθου που φέρει σχισμάδα στη μέση. Το θεϊκό καρπό που θα βαπτιστεί στην ατέλειωτη λεηλασία, εγγράφοντας έτσι στην καθαρή ανατομική γεωγραφία την πορνογραφική αναγνωσιμότητα.

Αυτά τα άδολα παρθενικά λουλούδια που φυλλοροούν, γρήγορα εκφυλίζονται κάτω απ’ την οικεία σκέπη του ερωτισμού σε μαστόρισσες που πάλλονται υγρές και καυλωμένες σαν θηρία, μουγκρίζοντας και χύνοντας ένα κομμάτι φωτεινότητας πάνω στην κοσμική παστάδα.

Λαλιές αντρών και γυναικών, καλυμμένες απ’ τον αφρό που φέρνει απ’ τα έγκατα του σπλάχνου η καύλα, τυλίγοντας γύρω από κνήμες και μηρούς τα μακρόσυρτα φύκια της αγάπης.

Η σαρκική σχέση εγγίζει ασταμάτητα τα όρια ριζικών παραβιάσεων. Τα όνειρα τεμαχίσματος και λιανίσματος, τα βασανισμένα σώματα και τα σώματα που είναι ντυμένα με το βλέμμα τού άλλου που είναι συχνά φονικό.

Δεν υπάρχει ήρεμος, νηφάλιος διαχωρισμός ανάμεσα στις σάρκες στην άκρα συνουσία.

Η σάρκα βρίσκεται πάντα στο χείλος του βιασμού της. Γρατσουνίσματα και δαγκώματα. Και σουβλισμένες καρδιές και στήθη μωλωπισμένα και λαιμοί σχεδόν ολοκληρωτικά τυλιγμένοι στη γλυκιά βία που ξεσπά απ’ τους βρυώδεις τόπους μέχρι το λοβό και το λάρυγγα, μέχρι τη δασώδη σχισμή και το στόμα, μέχρι το στόμα και το αυτί.

Ο κανιβαλισμός μας γυροφέρνει. Μες στην τρυφερή βρώση της ερωτικής νομής, όλοι οι εραστές του κόσμου, ακόμα κι οι πιο εγκρατείς γνωρίζουν ότι το όριο ανάμεσα στο Αγαπώ και το Τρώγω τον άλλο είναι δυσδιάκριτο.

Χωνεμένοι μέσα στη βιβλική και μυθώδη θεοφαγία μας, κάτω απ’ τους σωρούς της κοπριάς των απαγορεύσεων χαρτογραφούμε τη σάρκα μας.

Ετοιμάζουμε την επίθεση εναντίον της βαρβαρότητας με τα ίδια της τα όπλα.