Η τέχνη τού να κοιμάσαι στον κόρφο της και να σε λικνίζει το υπόγειο ρεύμα των μαστών σε κάνει δόκιμο καλλιτέχνη που όταν βγει στα μαγνητικά πεδία τού πολιτισμού αναζητά μορφές.
Μορφές ανερμάτιστες αλλά καθαρές μες στον τερατομορφισμό τους και στην αφηρημένη τους έγνοια για το παρόν.
Μορφές από ντενεκέδες και σύρματα και αγκαθωτή κόμη.
Κορμιά από βαρέλια που τα φόρτωσαν αυτόματες μηχανές σε πλατφόρμες για να τα ρουφήξει ο ευρωπαίος κι ο αμερικάνος, κινώντας το σύμπαν τους από αεροπλάνα και κούρσες, από πειράματα σωματιδίων που ξετυλίγουν οι κλαψιάρικες προσευχές της επιστήμης στο μαλακό υπογάστριο των λαών.
Η τέχνη τού να κοιμάσαι στον κόρφο της σε κάνει να ξυπνάς αντάρτης τού λυρισμού και φτασμένος αλητήριος ειδικός στο ανεμογκάστρι Ανατολής και βαθειάς Δύσης.
Σε κάνει διαιτητή της δυαδικότητας ζωής και θανάτου, διαλύοντας τη λέξη Τέλος μ’ ένα βάναυσο χτύπημα.
Σε κάνει τελάλη μιας δίψας πάνω απ’ το μεγαλειώδη σκελετό τού πλήρους έργου.
Σε κάνει χειροτέχνη που υλοποιεί απ’ την αρχή κάθε σκουπίδι για να ξανακερδίσει ακέραιο το σώμα του.
Να κάνει αυτό που προϋπήρξε μες στην εκρηκτική ονείρωξη της χρηστικής του αξίας, ένα κομμάτι απ’ το κορμί του τέρατος κι ένα κομμάτι ανίερο που θα φέρει εγγενώς το στίγμα της απώλειας της φαντασμένης ολότητας.
Η τέχνη τού να κοιμάσαι στον κόρφο της σε κάνει παιδί που βγάζει το θυμό απ’ τα σπλάχνα κι όχι απ’ το λαρύγγι, αμήχανο και αδέσποτο υποκινητή μιας γενικευμένης ανταρσίας.
Εμείς που δεν έχουμε φύλλο δεν μας ενδιαφέρουν οι έμφυλες ταυτότητες και οι ταξινομήσεις τού Μένγκελε, εμείς που δεν έχουμε πατρίδα μέσα στο φιλανθρωπικό σφαγείο των εταιριών κάνουμε τις σημαίες ωραία πολύχρωμα μουνόπανα.
Εμείς, τα αλητάκια τού πολιτισμού, ορθώνουμε τη νέα τέχνη και τη σπουδή τού ερωτικού μακελειού και τους δράκους από σίδερο και σκουριά.
Βάνδαλοι εκεί που ο ήλιος ματώνει κι εκεί που τα κορμάκια γουργουρίζουν σκλαβιά κι εκεί που η ομόκεντρη λαχτάρα όλων μας είναι η χαρά.
Εμείς κάνουμε τέχνη την πράξη της καθημερινής ζωής.
Ακροβάτες και ταχυδακτυλουργοί, γλύπτες της πιο φτηνής φθοράς και χαρτογράφοι, χαράσσουμε γραμμές πλεύσεις, διαγράφουμε τόξα που σχίζουν τα Βόρεια Στενά και τα Δυτικά περάσματα.
Αρματωμένοι εκείνη την υγράδα τού τεθλασμένου ερωτισμού προς τον κομουνισμό τού μέλλοντος και την αναρχία της στιγμής.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 