Πεθαίνουμε πρόωρα τη στιγμή που χάνουμε την ερωτική μας όραση. Τη στιγμή που η ερωτική μας όραση αποκτά μια προβληματική σχέση με τη ζωή και τη στιγμή που το ανθάκι με την ομορφιά και τις μυρουδιές του πνίγεται άταφο μπροστά στο οπτικό μας πεδίο.
Πριν φτάσουμε στο χώμα και στην τέφρα και πριν αποθέσουμε τον πρώτο μεταθανάτιο ρόγχο μας κάτω απ’ το παγερό μάρμαρο, εντρυφούμε ασύδοτα στις λύπες και στους φόβους που μας έρχονται απ’ τα κεντρικά γραφεία του κυβερνώντος κόμματος της απελπισίας.
Σκεφτόμαστε μόνο το λιώσιμο, με όλους τους άδηλους ειρμούς του, ξέροντας πως η φθορά θα καταλύσει κάθε πέπλο της γύμνιας μας μες στους πικρούς αγρούς.
Μα, αν καταφέρουμε να διατηρήσουμε την ερωτική μας όραση μέχρι τέλους θα έχουμε νικήσει πραγματικά το θάνατο.
Γιατί ο θάνατος είναι η ιδέα τού θανάτου που αν σε καταβάλει και σε πασαλείψει με την πυκνή μαύρη μούτελι της απελπισίας θα σε περιφέρει άταφο και δυστυχή έως λύχνου.
Η ερωτική ματιά μπορεί να φονεύσει όλους τους σοφιστές και τις σοφιστείες τους. Όλους τους υπαλλήλους εφαρμοσμένης θλιβερής ζωής και όλους τους κερατάδες δια βίου πένθους που κονομάνε γρόσια και ευροδολάρια απ’ την έλλειψη ερωτικής ματιάς των ανθρώπων.
Μέσα στα μνησίκακα ρίγη κάθε ρητορείας φόβου και μισανθρωπίας βρίσκεις τα ίχνη της ακατάβλητης σκατολογικής φύσης όσων εξουσιάζουν και όσων πιστεύουν πως πρέπει αυτοί και μόνο να εξουσιάζουν.
Βρίσκεις τους σοφιστές που είχαν πάντα πολλούς πελάτες, διότι η επιτυχία στις πολιτείες τού αρχαίου και τού νέου κόσμου εξαρτιέται απ’ τη ρητορική δεινότητα.
Η βαρύγδουπη ομιλία κάθε αχυράνθρωπου που κοκορεύεται τον ηγέτη, δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για την αλήθεια, παρά μόνο για τα δημιουργικά τεχνάσματα που θα εκτοξεύσει για να κρατηθεί στην εξουσία.
Οι ηγέτες και οι φωτισμένοι και οι παντός είδους ηγεμόνες είχαν ως πρώτο μέλημα το να κατουρήσουν την ερωτική όραση των ανθρώπων.
Να τους κάψουν τα μάτια με το ζεστό τους κάτουρο για να μη βλέπουν στις επιφάνειες της ομορφιάς τα ερωτικά βάθη και τις αλήθειες.
Οι εξουσιαστές μπαμπάδες μαζί με τους παπάδες και τους ψυχολόγους κατάλαβαν νωρίς τη σπουδαιότητα της αγαμησιάς και της κακογαμίας.
Κατάλαβαν πως κοινωνικός έλεγχος σημαίνει ταριχευμένα πουτσάκια και μουνάκια σκόρπια στον καταναλωτικό όλεθρο.
Κατάλαβαν πως όσο τα κορμιά είναι μακριά και η επικοινωνία είναι εφαρμοσμένος αυτισμός εξ’ αποστάσεως, ο άνθρωπος είναι σαρκίο περιφερόμενο, σμιλεμένος απ’ τα πιο θεατρινίστικα εξαρτήματα της φασιστικής αρματωσιάς.
Χωρίς την ερωτική μας όραση γινόμαστε άκαμπτοι και βλαμμένοι τόσο όσο χρειάζεται η σοφή κορούλα υπεραξία της Κυριαρχίας για να βγάζει ζουμί καλοζωίας για τα δικά της τέκνα απ’ τον ακρωτηριασμένο μας πόθο. Απ’ τις καύλες μας που πάνε άκλαυτες σε μνημόσυνα και διατριβές λαμπρού μέλλοντος στα θυμαράκια.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 