Οι σκλάβοι ανέβαιναν έντρομοι πάνω στα πλοία των Ευρωπαίων. Πίστευαν πως θα τους φάνε ζωντανούς, αφού έβλεπαν πως το δουλεμπόριο καταβρόχθιζε μέρα με τη μέρα την Αφρική.
Ένας χάρτης που εκδόθηκε στο Παρίσι αποκάλυπτε στους ενάρετους Ευρωπαίους τις αιτίες της αφρικανικής φρίκης.
Τα άγρια ζώα να τρέχουν πανικόβλητα και διψασμένα για να πιουν το λιγοστό νερό απ’ τις πηγές της ερήμου.
Ζώα κάθε λογής ποδοπατώντας το ένα το άλλο μέσα στη ζέστη και στη δίψα.
Ζώα που ζευγάρωναν, παλαβά και διεστραμμένα, χωρίς να βλέπουν τι κάνουν διασταυρώθηκαν και δημιούργησαν τα πιο φριχτά τέρατα του κόσμου.
Οι δουλέμποροι είχαν αναλάβει το θεάρεστο έργο να σώσουν τους σκλάβους από εκείνη την κόλαση. Και το βάπτισμα ήταν το κλειδί που άνοιγε όλες τις πύλες του παραδείσου.
Ο ποντίφικας είχε επιτρέψει στο βασιλιά της Πορτογαλίας το δουλεμπόριο με προϋπόθεση τον εκχριστιανισμό των αραπάδων.
Την εξομάλυνση της άγριας φύσης και των ενστίκτων. Τον κατευνασμό της ηλιακής στύσης τους και το φάσκιωμα της γύμνιας τους, εκείνα τα χρόνια που τα πλοία πλησίαζαν με δυσκολία στις αφρικανικές ακτές, αφού, τα νερά κόχλαζαν και στη θάλασσα παραμόνευαν φίδια που ορμούσαν στα πλοία και ο μαύρος σατανάς έκανε τους λευκούς ναυτικούς μαύρους με το που πατούσαν το πόδι τους στη μαύρη γη.
Στην Αφρική γινόταν η πιο σπουδαία σταυροφορία της Χριστιανοσύνης. Στα συμβόλαια και τα λογιστικά βιβλία οι σκλάβοι ήταν περασμένοι ως κομμάτια ή εμπορεύματα, παρότι το βάπτισμα και το αγιασμένο ύδωρ με βασιλικό διάταγμα έδινε ψυχή στα άδεια εκείνα κορμιά.
Στο τραπέζι η φωτισμένη αριστοκρατία μιλούσε για γάμους, κληρονομιές και σκυλιά που κυνηγούν σκλάβους.
Τα πλοία των δουλεμπόρων που αγαπούσαν την ελευθερία ονομάζονταν Βολτέρος και Ρουσό.
Τα πλοία που είχε μετοχές η εκκλησία διακονώντας το φιλανθρωπικό της έργο είχαν ευλαβικά ονόματα όπως Ψυχή, Ευσπλαχνία, Προφήτης Δαυίδ, Ιησούς, Άμωμος Σύλληψη.
Οι πιο λεπτεπίλεπτοι δουλέμποροι εκδήλωναν την αγάπη τους για την ανθρωπότητα, τη φύση και τη γυναίκα, δίνοντας στα πλοία τους ονόματα όπως Ελπίδα, Ισότητα, Περιστέρι, Ουράνιο Τόξο, Μικρή Πόλυ, Αγαπημένη Σεσίλια, Φρόνιμη Χάνα.
Όταν τα πλοία φτάναν στα ευρωπαϊκά λιμάνια όλοι καταλάβαιναν το εμπόρευμα απ’ τη μπόχα.
Οι σκλάβοι, αλυσοδεμένοι μέσα στα κάτουρα και στα σκατά, περίμεναν τον αγοραστή τους.
Σήμερα οι σκλάβοι μετακινούνται με δικά τους έξοδα. Έχουν την ίδια ελευθερία που είχαν οι πρόγονοί τους, όταν οι ευσεβείς Ευρωπαίοι τους χτυπούσαν με το μαστίγιο και τους πετούσαν στις φυτείες.
Προσπαθούν να γλιτώσουν απ’ τον πόλεμο, την ξηρασία, τα μολυσμένα ποτάμια και την άδεια τους κοιλιά.
Σήμερα όμως ο χριστιανικός καπιταλιστικός παράδεισος είναι περιφραγμένος με ηλεκτρικά καλώδια και οι άθλιες βάρκες με τους μετανάστες που καταποντίζονται στη θάλασσα είναι τα ένδοξα δισέγγονα εκείνων των δουλεμπορικών.
Οι παπάδες και οι μη κυβερνητικές οργανώνουν τον καταμερισμό της δουλείας, όπως δυο αιώνες πριν, οι επίσκοποι και οι αυτοκράτορες αποφάσιζαν πως πρέπει να υπάρχει η Τζαμάικα για να γλυκαίνει το τραπέζι των Ευρωπαίων.
Μα τι θα ήταν η Ευρώπη δίχως το ασήμι της Βολιβίας και του Μεξικού;
Θα είχε γίνει άραγε η βιομηχανική επανάσταση στην Αγγλία δίχως τη χρυσή γέφυρα πάνω απ’ τη θάλασσα φτιαγμένη απ’ το χρυσάφι της Βραζιλίας;
Δίχως το δουλεμπόριο ποιος θα είχε χρηματοδοτήσει τη μηχανή του Τζέιμς Βατ; Και σε τι χυτήρια θα είχαν γίνει τα κανόνια του Τζωρτζ Ουάσινγκτον μαζί με τα μπαζούκας για τον πόλεμο του Βιετνάμ;
Πως θα ήταν η Ελλάδα μας χωρίς τους Αλβανούς σκλάβους και η δυτική Γερμανία χωρίς τους ανατολικογερμανούς είλωτες;
Ποιος θα ξεσκάτιζε τα παιδιά των αστών αν δεν υπήρχαν δούλες Φιλιππινέζες;
Που θα γαμούσαν οι εκσυγχρονισμένοι νεοέλληνες αν δεν υπήρχαν πεινασμένες Βουλγάρες;
Και τι θα έτρωγαν οι καρχαρίες της μεσογείου και οι κοριοί της Ευρώπης αν δεν υπήρχε αυτή η νόστιμη εισαγόμενη ανθρώπινη σάρκα που μασκαρεύει τον όλεθρο με χριστιανική κατάνυξη και ηρωικές πράξεις;
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 