Η ιστορία δεν έχει μέλλον

Κάποιες λέξεις βγαίνουν στην επιφάνεια
στο βλοσυρό γυμνό τοπίο
σφάζουν αλύπητα δεξιά κι αριστερά

ο ουρανός είναι έναστρος όπως στα ποιήματα των αστών
ο ήλιος και η σελήνη σε νυχτερινές περιπτύξεις

φοράς το βρακί σου ανάποδα
κι αφήνεις τις βάναυσες σκέψεις σου γυμνές

κυρτώνουν οι βλεφαρίδες
σκλάβοι του πούτσου και σκλάβοι της ιστορίας
καίνε λάστιχα και χαράσουν πάνω στις βόμβες
τη λέξη ΑΓΑΠΗ

η δημοκρατία πέφτει για ύπνο
ακούει τους βραχνούς κόκορες να λαλούν
τα κοριτσάκια να βγάζουν λέπια
τους τράγους να χτυπάνε τα κέρατά τους
τους φασίστες να ακονίζουν τις ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια