Οι Χίλιοι Οργασμοί Της Ποίησης, 10-13

10

Μεγαλοϊδεατισμός, ελληνικότητα, ορθοδοξία. Η Παναγία δάκρυσε και Ζήτω το έθνος και Μη μιλάς και Δε βαριέσαι. Υπουργοί, παρα-υπουργοί, δεσποτάδες, αρχιμανδρίτες, νομάρχες, στρατηγοί, δήμαρχοι, πρόεδροι επιτροπών, σκουπίδια, ρύποι, θόρυβοι, κινητά, βλαχιά και μαλακία. Το καινούργιο πρόσωπο της εξουσίας μαζί με το παλιό της προσωπείο. Εδώ έχει ρόλο πάντα ο ποιητής. Ο αναποδογυριστής. Ο ανατροπέας. Ο αντιεξουσιαστής. Ο εχθρός του παπά και του μπακάλη. Ο εχθρός του εαυτού του. Ο άθεος που έχει στο εικόνισμα του μια γύφτισα κι ένα γύφτο. Ο δολοπλόκος της σεξουαλικής κουφαμάρας της μεσαίας τάξης που περνάει κρίση μα, όταν περνούσαν οι άλλοι κρίση τους έγραφε στ’ αρχίδια της. Εδώ έχει ρόλο ο ποιητής. Ίσως, ως τρελός του χωριού. Του χωριού που έχει για οικόσημο καυλωμένα γαϊδούρια.

11

Οι ποιητές που διαβάζονται και συγκρούονται με τις κατεστημένες ποιητικές βιτρίνες ανήκουν στην πρωτοπορία. Μια πρωτοπορία μακριά απ’ το άγχος της αναγνώρισης και της προσδοκίας του μέλλοντος. Ελεύθεροι σκοπευτές στις παρυφές της ειρωνείας και του σαρκασμού. Διάβολοι που έχουν για αντίλογο την ποιητική γλώσσα. Περίεργοι τύποι που ζουλάνε τις φράσεις να δουν αν βγάζουν ζουμιά. Που αφήνουν την ποιητική τους ιδέα μετέωρη, ανοιχτή, σαν τη σταχτοπούτα στο έλεος της μητριάς-ματιάς ενός κόσμου μπουκωμένου με έτοιμες ιδέες, προκαταλήψεις και πάθη σεμνά, εκφρασμένα απ’ τους αρμόδιους γραφειοκράτες της τέχνης. Σαλεμένοι τύποι που οδεύουν γυμνοί προς το σατανά, που όλα τα θέλει αλλιώτικα, στρεβλά, αλλαγμένα και καταδιωγμένα.

12

Η ποίηση κυκλοφορεί γραπτώς, προφορικώς, στον αέρα και στο νερό, στα μάτια, στα χείλη και στα υπόλοιπα όργανα του σώματος, στο χώμα και στους χυμούς των δέντρων, στα υγρά μας και στα στομάχια μας. Τολμώ να πω πως η ποίηση κυκλοφορεί και στο κορμάκι μιας υπαλλήλου τραπέζης που τη στέγνωσαν οι αναλήψεις, οι καταθέσεις, τα επιτόκια, τα φαλλοκεντρικά λεφτά. Ασφαλώς η ποίηση κυκλοφορεί και σε στεγνούς αντιποιητικούς χώρους. Εκεί όπου η έκφραση των ανθρώπων προδίδει μιαν αδέξια συγκαλυμμένη απογοήτευση, αφού δεν κρέμεται τίποτε άλλο πάνω απ’ τα κεφάλια τους εκτός από συναλλαγή. Όμως κι εκεί ένα ψίθυρος, μια χαραμάδα, ένα ανοιχτό μπλουζάκι ή ένα ανεξιχνίαστος σπασμός θα κάνει το θαύμα του.

13

Ο ποιητής παραβρίσκεται στις πορφυρές συνελεύσεις των κοριτσιών. Στους πόνους της γέννας. Στις εκτελέσεις. Στα βασανιστήρια. Στα όργια που γαρνίρουν τις νταντέλες της μιας και μοναδικής ζωής. Στο σώμα της θεούσας που δεν αγγίχτηκε κι έγινε βάναυσο, μπαταρισμένο από ορμόνες που δε βρήκαν το δρόμο τους. Ο ποιητής τρυπώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν. Στους γυναικωνίτες και στα επαναστατικά συμβούλια. Από περιέργεια μπορεί να φτάσει στην άβυσσο και να μην ξαναγυρίσει πίσω ποτέ. Ο ποιητής είναι θηλυκό και αρσενικό μαζί. Μεταβάλει την απειλή του ανεκπλήρωτου μέλλοντος σε εκπληρωμένο παρόν. Γιορτάζει το θρίαμβο της αποτυχίας του μέσα στο σεξουαλικό διάλειμμα της ανυπαρξίας. Του περάσματος στην αιώνια σκόνη και του περάσματος στο Μέγα Τίποτε και στο Μέγα Ποτέ Ξανά.

Οι Χίλιοι Οργασμοί Της Ποίησης, 5-9

5

Είναι μεγάλος καημός η γλώσσα και τον ξεπερνάς γράφοντας. Η ποίηση ακυρώνει τις περίτεχνες φιλοσοφικές μπούρδες και τα σόλοικα ξεσπάσματα ενός συστημικού στοχασμού που έχει χαλκά στη μύτη σαν μαστουρωμένη αρκούδα. Αυτούς που κρατιούνται απ’ τ’ αρχίδια του Ντεριντά και τους νέο-ορθόδοξους κομπογιαννίτες που μετά τις χορηγίες Φόρντ και τις γιορτές της ΕΣΑ κάνουν τώρα βαρύγδουπες αναλύσεις για την κρίση. Βλέπε Στέλιο Ράμφο και άλλους ευπώλητους. Σπουδαία γατοτροφή για το μικροαστό που ανακάλυψε στα πνευματικά του γεράματα τις ποιητικές Αντίλλες.

6

Πολλά βραβεία, πολλές επιτροπές, πολλά χαρμάνια θεωρίας και ολίγη ποίηση. Βεβαίως και πολύ σταθμάρχες ποίησης, καμωμένοι απ’ την κοπριά των κομμάτων και των ξεπουλημένων ΜΜΕ. Αν δεν τρυπώσεις στο κοινό χνώτο προκοπή δε βλέπεις. Αν δε βγεις έξω στο φυσικό φως θα σε καταπιούν οι γραφειοκράτες και οι σωματοφύλακες της επετηρίδας. Πρέπει ο ποιητής να καταλάβει πως αυτή η γη περπατιέται κι είναι σα να διαβάζει κανείς το τυφλό του σώμα, τις κοσμικές διαδρομές που οδηγούν σε μια λιγότερο αβάσταχτη τυραννία.

7

Να ζεις την αθανασία του τώρα. Να κάνεις δουλειές με τα χέρια και την καρδιά. Να βάζεις το χρόνο να κυλά σε ανθρώπινα μέτρα. Γιατί ο χρόνος δολοφονεί τους μικροκαμωμένους φαντασμένους νευρωτικούς. Τα ψαράκια στη γυάλα του ασυνάρτητου χαμαιλέοντα της πρωτευούσης. Το να συναντάς κάθε φορά τον αληθινό σου εαυτό είναι πραγματικά σπουδαίο και ολοκληρωτικά δημιουργικό.

8

Όπως κάποιος απελευθερώνεται στον έρωτα, έτσι και στην ποίηση, αν δεν αφήσεις τις ντροπές δεν πρόκειται να χαρείς τις περιούσιες διαστροφές που σου προσφέρει το άθλημα. Δεν πρόκειται να σου συμβεί τίποτε που θα σε κάνει ποιητή στα μάτια των άλλων. Να σε κάνει προφήτη, μάγο, σαμάνο ή ελάχιστα κεραυνοβολημένο θνητό στην αγκαλιά του θανάτου. Πρέπει ξεδιάντροπα να φωλιάσεις στο εφηβαίο ενός κοριτσιού μέχρι να σου δώσουν αύξηση. Και το επίδομα ομορφιάς που σου αναλογεί.

9

Να ονειρεύεσαι. Είναι σπουδαίο. Αλλά να έχεις κατά νου και την Απόδειξη. Αυτό το προικιό της αρχαίας σκέψης που σε βάζει μέσα στη μαγεία της ζωής από άλλη πόρτα. Είναι άχαρη και μίζερη η πραγματικότητα. Αλλά τι χαμένος χρόνος να την ανακυκλώνεις με γκρίνια! Ενώ μπορείς να γίνεις περδίκι μ’ ένα ποίημα. Και στις ψείρες του ανταγωνισμού να ρίξεις πετρέλαιο. Και στις κάργιες των δημοσίων σχέσεων μιαν ένδοξη κλανιά. Κι ο Αρχίλοχος έτσι τακτοποιούσε τους ενορίτες του. Κι ο Διογένης έτσι έγινε κυνικός, βλέποντας στο μέλλον την έκρηξη της ατομικής βόμβας εν μέσω Αυγουστιάτικης αιθρίας.