Εμαζευτήκαν οι στρατηγοί εις το ακρωτήριον Σκρόφα
Εις την γαλαζόθρεφτη γαστέρα του Ιουνίου
Ήτο Αύγουστος
Όλο κρυφούς παραξυσμούς
Οι καύλες έκρωζαν απέναντι
Το δέλτα του Αχελώου ένας οχετός
Χύσια βόμβες αφροδίσια
Πορδούλες κοριτσιών απ’ τα πρώτα αδέξια γαμήσια εκτοξεύονταν
Ένας χορός μοναχικός σαν του Νιζίνσκυ
Ω γλυκιά που είναι η εξορία
Εδώ μας κυβερνά η αμμουδιά κι οχι η εταιρία
Οι στρατηγοί γαμούν τη γη
Κι ο κρίνος είν’ ευωδιαστό μουνί
Μας θρέφει ο ήλιος τα μαστάρια
Είναι ευλογία η πλήξις
Μάζες αλλόφρονες γαμούν τα συναξάρια
Φωνάζουν το θεό με το όνομά σου
Κι ας γράφουν οι δογματικοί τις λοιδορίες τους περί ματαιοτήτων
Περί ακατάσχετων υγρών της πιο στυγνής πορνογραφίας
Του πολέμου
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 