Οι Χίλιοι Οργασμοί Της Ποίησης, 45-53

45
Συνήθως οι φιλόσοφοι δε ρισκάρουν τίποτε. Ίσως πότε πότε τη φήμη τους. Όμως αυτός ο κατάπτυστος Κάρολος Μάρξ αφιέρωσε τα πρώτα του ποιήματα στο σατανά. Κι όλο η παρορμητική του λογική κυοφορούσε φώσφορο στα απύθμενα σκοταδερά βάθη της ύπαρξης. Είπε με δικά του λόγια, πως, ο εργάτης θα σας γαμήσει την Παναγία Κύριοι.

46
Με όλο το λυρικό αναρχισμό της πλάσης το ποίημα χτίζει μυθολογίες εκεί που γκρεμίζει βεβαιότητες. Βγάζει γλώσσα, απόλαυση, ηδονή. Και με όλες τις αλυσιδωτές αντιδράσεις του νοήματος δυναμιτίζει το σύνταγμα της λογικής και το ευαγγέλιο των παρωχημένων αισθητικών δογμάτων.

47
Ο θάνατος είναι το εύκολο υλικό. Η θανατολαγνεία των ποιημάτων υποβάλει.

48
Πονάω κι όταν πονάω περνάω καλά. Και δεν είμαι μαζόχας. Αλλά.

49
Η λαγνεία έχει ποίηση και η ποίηση λαγνεία. Είναι μετρητής της εμπράγματης οδύνης η λαγνεία. Κορμάκια που βασιλεύουν κάτω από νεκρά άστρα. Βλέπουν τις νεκρές ηλιόφλουδες ν’ αναβοσβήνουν μέσα στο άπειρο κλουβί της συμπαντικής γυμνότητας.

50
Αγαπώ τον αέρα. Τον άνεμο. Έχει κάτι αφροδίσιο το αεράκι. Είναι ποιητική ύλη με τα πιο σπουδαία συστατικά. Έχει γυναίκα μέσα ο αέρας. Μυρουδιά από πνοή κορμοράνου, έχει τον στρυφνό λυγμό των εξισώσεων της φύσης. Μεταφέρει σκόνη και πόθους. Βλέμματα κρυφά, ιστορίες, λογοτεχνίες εξωτικές. Είναι στην πραγματικότητα μόνος και σιωπηλός, αλλά και γεμάτος τέρατα, παρελθόν, ήχους, σφυρίγματα, μούχλες, υγρασία. Δεν είναι το καλό παιδί που διαβάζεται απ’ την αρχή ως το τέλος. Δεν συνδέει τα εξαπτέρυγα και τα πετραχήλια με το μαύρο πένθος. Δεν έχει πατρίδα. Δεν είναι πλάσμα του θεού. Έχει τσογλάνικο μυαλό και αλητεία στις φλέβες.

51
Πριν ο φαλλός ανακαλύψει τη γυναίκα η γυναίκα είχε ανακαλύψει την ευχαρίστηση με το δάχτυλο. Κι οι ποιητές βάλαν εδώ το χεράκι τους. Κι οι λέξεις που άρχισαν να δουλεύουν αλλιώς πίσω απ’ τα βάτα. Το βατεύω σημαίνει πολλά.

52
Ζήτω η μητριαρχία. Οι μανούλες κάνουν κουμάντο. Αυτές δίνουν κουράγιο στο γενετήσιο ορυμαγδό του ανδρός. Αυτές απλώνουν αγκάθια και ροδοπέταλα στη νυφική παστάδα. Και κάθε καρυδιάς οίδημα αυτές το σπάνε.

53
Έχουμε τον υλισμό στο αίμα μας. Έχουμε τη διαλεκτική στο σπέρμα μας. Κι η εξουσία τα ξέρει αυτά. Τα σπουδάζει.