Οι Χίλιοι Οργασμοί Της Ποίησης, 91-94

91

Όλοι έχουν τον τρόπο τους και η ποίηση έχει τον δικό της ξεχωριστό τρόπο. Ξεροκέφαλη σα να ζωντανεύει η νεκρή φύση των πραγμάτων και να μας λέει τα μυστικά τους. Να μας λέει πως τρέφονται τα διαβολάκια με γλυκό του κουταλιού και με υποβρύχιο βανίλια οι πρόστυχες τσούπες. Οι θεραπαινίδες των παθών μας που δε βγάζουν λεφτά και δεν εργάζονται στο Υπουργείο Πολιτισμού και στο Υπουργείο Κακού Γούστου αλλά στο γραφείο του επουράνιου οργασμού. Εκεί που η βροχούλα δυναμώνει το ειδύλλιο των αδέσποτων σκύλων με τον Κάτω Κόσμο.

92

Με τον καιρό όλα επιδιορθώνονται. Οι εποχές, οι γλώσσες των ανθρώπων. Και οι συκοφάντες του γαμησιού παθαίνουν μέγα ταράκουλο. Και οι σεμνοί γίνονται άσεμνοι. Και οι νοικοκυραίοι αλήτες. Και οι έσχατοι έσονται πρώτοι. Κι όλα τα ανάποδα πράγματα παίρνουν εξουσία. Οι μανάδες θηλάζουν τα βρέφη τους. Τα βαφτιστήρια βαφτίζουν τις νονές τους. Οι μαθητές διδάσκουν τους δασκάλους. Και οι αναγνώστες γράφουν ποιήματα στους ποιητές. Και οι πουτάνες επισκέπτονται τους ευυπόληπτους πελάτες στο μπουρδέλο τους.

93

Ένας ποιητής αποφάσισε κάποτε να γίνει μέλος της ακαδημίας. Πήγε τότε σ’ έναν υπουργό της ποίησης για να πάρει συστατική επιστολή αλλά αυτός του είπε πως ακαδημία δεν υπάρχει. Πήγε σ’ έναν δικαστή της ποίησης αλλά κι αυτός του είπε πως ακαδημία δεν υπάρχει. Πήγε τότε σ’ έναν εκδότη της ποίησης, μα κι εκείνος του είπε τα ίδια. Έτσι ο ποιητής επέστρεψε στο χωριό των ποιητών, κι όταν οι άλλοι ποιητές τον ρώτησαν, αυτός απάντησε πως ακαδημία δεν υπάρχει. Τότε, όλοι οι ποιητές σκέφτηκαν πως είχε γίνει μέλος της ακαδημίας και τον φοβόντουσαν πολύ.

94

Απ’ τους ναούς βγάλαμε τις όμορφες θεές και βάλαμε τους ξερακιανούς στερημένους. Η στέρηση έγινε σπορ. Το Βυζάντιο ήρθε και έχεσε πάνω στον ερωτισμό των αρχαίων. Ασβέστωσε τις τοιχογραφίες και έσπασε τα αγάλματα. Οι πρώτοι τζιχαντιστές ήτο οι χριστιανοί της εκλογικής μου περιφέρειας. Και τ’ απολειφάδια τους μας σφίγγουν το φίμωτρο. Κάτι δεσποτάδες, συνταγματάρχες, ανθυπαστυνόμοι, σύλλογοι εκπολιτιστικοί κι άλλα μαλακιστήρια. Βεβαίως όμως κρατάμε άμυνα. Μουρμουρίζουμε εορτολόγια χαράς και καύλας. Μουρμουρίζουμε στα μπούτια μιανής τα κόλπα μας για ν’ ανοίξουν.