95
Φτερά της φαντασίας και σαντάλια έμπνευσης. Ο ποιητής δεν παραδίδει μαθήματα. Δεν κάνει ντελίβερι ονειρικών εικόνων. Βγάζει τα ρούχα του μονάχα και πέφτει γυμνός στη θάλασσα της ερμηνείας. Γράφει γιατί έχασε τ’ αυγά και τα πασχάλια. Γράφει γιατί του κλέβουν την ομορφιά και γράφει για να έχει κάτι να διαβάζει η Αυτού Υψηλότητα Αιωνιότητα. Για να έχουν μιαν αγκαλιά να κλάψουν τα άσκοπα πλάσματα. Για να τρυπώσει μες το τίποτε αυτό το κάτι που το περιγράφει.
96
Βρίσκομαι στον παράδεισο όταν είμαι κοντά σου. Τα ποιήματα μωρό μου είναι έργα του διαβόλου. Και το ταλέντο είναι η βραχνή φωνή των μηδαμινών. Των παιδιών που ξεχάστηκαν στο παιχνίδι τους. Των εραστών που ξεχάστηκαν στον έρωτά τους. Γράφουμε δια βίου επιστολές. Χωρίς ανταπόκριση και χωρίς ανάγκη για ανταπόκριση. Γράφουμε δια βίου επιστολές. Μπουκώνουμε το κενό με λέξεις. Κι ο λυρισμός υπόθετο στον κώλο του μικροαστού.
97
Σε ντάντεψαν Χάρε οι ντανταϊστές και σε χορέψαν στο ταψί οι λετριστές. Και είναι μια μετα- ειρωνεία η ειρωνεία μας για σε. Αφού ότι σπουδαίο έχουμε κάνει θα χωρέσει σε μια κάσα. Κι ότι σπουδαίο δεν προλάβαμε να κάνουμε θα το κάνουν άλλοι. Ένα σμάρι μηδενιστών υπήρξαμε. Μιαν αγωνία για το επιτύμβιο μαξιλαράκι μας. Η ματαιοδοξία που μας γέννησε και η ιδέα της κριτικής. Όσο μας κριτικάρεις θα υπάρχουμε. Όσο μας κρίνεις θα λιώνουμε. Πάντα πληρώνοντας τα γαμησιάτικα του Δημιουργού.
ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΣΚΥΛΟΣ 